Psalm 50

Psalm 50 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów. Psalm jest zaliczany do tzw. dzieł Asafa. W Septuagincie figuruje pod numerem 49^[1].

Treść Psalmu

Zobacz w Wikiźródłach tekst Psalm 50 (49) w Biblii Wujka

Zobacz w Wikiźródłach tekst Psalm 50 w Biblii Gdańskiej

Zobacz w Wikiźródłach tekst Psalm L w Psałterzu Dawidów Jana Kochanowskiego

Psalm otrzymał miano „prorockiego”, ponieważ występuje przeciwko sformalizowanemu kultowi, który nie realizuje się w życiu osobistym^[2]. W tekście Bóg oskarża swój lud o złamanie przymierza i gani za obłudę religijną^[3]. Niektóre fragmenty zawierają słowa kierowane przez Boga do ludzi (50,5.7–15.16b–23). Głównym tematem wydaje się być niezrozumienie przez człowieka sensu składania ofiar. Według psalmisty Bóg oczekuje zamiast ofiar – dziękczynienia za wyratowanie z utrapienia. Psalm występuje również przeciwko obłudnikom, którzy błędnie założyli, że ofiarami odwrócą uwagę Boga od swoich występków^[2]. Podobny sprzeciw oddzielający kult od moralności można dostrzec w Iz 1,11–13.16, Jr 6,20; 7,22, Oz 6,6, Am 5,21, Mt 15, 3–20^[3].

Teologia psalmu

W drugim wersecie pojawia się zwrot Pan jest Bogiem nad bogami, podkreślający, że jest tylko jeden Bóg^[3].

Wersety 9–13 ukazują w ironiczny sposób, iż rytuał ofiarny nie jest Bogu potrzebny. Mnogość ofiar, do których można zaliczyć ofiary całopalne (Holocaust) i biesiadne (Selamim), wydają się nie mieć odzwierciedlenia w niektórych księgach Starego Testamentu (np. wcześniej wymienione księgi Amosa i Izajasza). Niektóre z fragmentów z wyżej wymienionych ksiąg włącznie z Psalmem 50 wskazują, że ofiary są miłe Bogu tylko wtedy, gdy składa je człowiek, który stara się wypełniać wolę Bożą w swoim życiu^[4].

Ofiary składane Bogu – jak na ironię są rygorystycznie przestrzegane. Bóg w wersecie 8 nie gani Izraelitów za brak pilności w przestrzeganiu obrzędów, lecz w dalszej części tekstu zarzuca brak oddawania prawdziwego uwielbienia odwzorowanego w pilności przestrzegania Bożej woli w życiu^[3].

Psalm w Kościele starożytnym

Z 1. Listu Klemensa do Koryntian wynika, iż treść psalmu była cytowana w starożytnym kościele, jako przestroga, którą Bóg kieruje do chrześcijan^[5].

Przypisy

Bibliografia

• Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, red. Farmer W.R., Verbinum, Warszawa 2001.
• Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, Święty Paweł, Częstochowa 2009.
• 1 List Klemensa do Koryntian w przekładzie Charles H. Hoole, 1885 r.
• Słownik Wiedzy Biblijnej, red. Metzger B. M., Coogan M.D., Vocatio, Warszawa 2004.

Zobacz multimedia związane z tematem: Psalm 50