Fred Adison

Fred Adison, geboren als Albert Lapeyrère (Bordeaux, 15 september 1908 – Nice, 25 augustus 1996), was een Franse drummer, zanger en bandleider in de jazz- en amusementsmuziek.

Biografie

Adison leerde zichzelf piano en drums spelen. Vanaf 1926 hield hij zich bezig met jazzmuziek en richtte hij, naar het voorbeeld van de band van Ray Ventura[1] – met vrienden een groep op. In 1931 ging hij naar Parijs en leidde vanaf het begin van de jaren dertig verschillende jazzbands en orkesten, zoals Fred Adison and His Collegians, waarmee hij naast dansmuziek ook populaire hotjazz speelde[2] en een reeks platen opnam. Zijn succesvolste nummers waren Avex les pompiers, Quand un gendarme rit en Quand les andouilles voleront, uitgekomen op de platenlabels Ultraphone, Grammophone en His Master's Voice (soms onder een pseudoniem, zoals Jules Bamay).[3] Andere populaire nummers van Adisons orkest waren En cueillant les noisettes (1934, uit de geluidsfilm Le Petit Jacques), La Da Da Da (1934, uit de revue Vive Paris!), La musique vient par ici (The Music Goes Round and Around, met Roger Toussaint als zanger, 1936), Qu'avez-vous fait de mon amant? (Remember My Forgotten Man uit 1934, met Germaine Sablon, uit de film Chercheuses d'Or/Gold Diggers), Les prénoms effacés (1937) alsook standards als Honeysuckle Rose (1940).

Na de bezetting van Frankrijk door de nazi's toerde hij in september en oktober 1940 met Django Reinhardt.[4] Met zijn orkest trad hij in de muziekfilm Kora Terry op, met Marika Rökk.[5] In Zwitserland nam hij in 1942 nog een paar nummers op, zoals In the Mood en I Got Rhythm (voor het label Elite). In de jazz was Adison tussen 1932 en 1942 betrokken bij 19 opnamesessies.[6] In augustus 1943 trad hij met Edith Piaf en Charles Trenet in nazi-Duitsland in krijgsgevangenkampen op.[7][8]

Na de oorlog leidde hij tot begin jaren zestig een bigband.[9] Hij nam amusementsmuziek voor Pathé op (le swing à l'école, 1946). In zijn groepen speelden onder anderen Aimé Barelli, Serge Glykson, Georges Ulmer en Benny Vasseur.

In de jaren tachtig verschenen zijn memoires (Dans ma vie y'a d'la musique, Éditions Clancier Guénaud, 1983).

Discografie (selectie)

  • 20 Success, Forlane, 1996

Externe links

  • Fred Adison in de database van AllMusic
  • Discografie op Discogs
Bronnen, noten en/of referenties
  1. Jacques Hélian: Les grands orchestres de music-hall en France: souvenirs & témoignages. 1984
  2. Andy Fry: Paris Blues: African American Music and French Popular Culture, 1920–1960. 2014, p. 100
  3. Olivier Brard, Daniel Nevers Le jazz en France: jazz and hot dance music discography – Band 2. 1989
  4. Michael Dregni, Alain Antonietto, Anne Legrand: Django Reinhardt and the Illustrated History of Gypsy Jazz.
  5. Für eine Nacht voller Seligkeit, Duitstalige versie van J'voudrais connaître tout ça!
  6. Tom Lord The Jazz Discography (online, geraadpleegd op 22 april 2016)
  7. Bernard Lonjon: Edith et ses hommes. 2015
  8. Hedwig Brüchert, Kerstin Kersandt, Zwangsarbeit in Wiesbaden: der Einsatz von Zwangsarbeitskräften in der Wiesbadener Kriegswirtschaft 1939 bis 1945; mit einem Beitrag von Kerstin Kersandt.
  9. Populärkultur und deutsch-französische Mittler, herausgegeben von Dietmar Hüser, Ulrich Pfeil. 2015, p. 120
Bibliografische informatie