Pipin Mali

Karolinška dinastija

Pipinidi

Pipin Stariji (cca. 580–640)
Grimoald (616–656)
Hildebert Usvojeni (u. 662)

Arnulfinzi

Arnulf od Metza (582–640)
Chlodulf od Metza (u. 696 ili 697)
Ansegisel (cca.602–prije 679)
Pipin Srednji (cca.635–714)
Grimoald II (u. 714)
Drogo od Šampanje (670–708)
Theudoald (d. 714)

Karolinzi

Karlo Martel (686–741)
Karloman (u. 754)
Pipin Mali (714–768)
Karloman I (751–771)
Karlo Veliki (u. 814)
Louis Pobožni (778–840)

poslije Sporazuma u Verdunu (843)

Lothair I, sveti rimski car (795–855)
(Srednja Franačka)
Charles Ćelavi (823–877)
(Zapadna Franačka)
Louis Nijemac (804–876)
(Istočna Franačka)

This box:

prikaži
razgovor
uredi

Pipin Mali je bio poslednji franački majordom koji je 751. godine zbacio poslednjeg kralja dinastije Merovinga Hilderika III, čime je otpočela vladavina dinastije Karolinga.

Dolazak na vlast

Rodio se 715. godine kao sin franačkog majordoma Karla Martela. 741. po očevoj smrti on preuzima vlast zajedno sa bratom Karlomanom. Da bi obezbedili legitimitet doveli su na presto Hidelrika III Merovinga 743. godine, koga su pronašli u manastiru. 747. Karloman se povlači u manastir Monte Kasino i vlast prepušta Pipinu Malom koji 751. na saboru u Soasonu, uz podršku tadašnjeg pape Zaharija zbacuje Hidelrika III i dobija kraljevsku krunu i . Hidelrik III je poslednji vladar merovinške dinastije dugokosih kraljeva, koji je pri svom zbacivanju ponižavajuće ošišan i vraćen u manastir. Papa je smenu dinastija pravdao time da je bolje da bude kralj onaj koji stvarno vlada nego onaj koji je kralj samo po imenu. Tim izborom Pipina Malom zvanično započinje Karolinšku dinastiju.

Odnosi sa crkvom

Dolazak na vlast Pipina Malog i Karlomana obeležen je i sređivanjem odnosa sa crkvom koji su zaoštreni za vreme Karla Martela zbog sekularizacije crkvenih zemljoposeda. Poboljšanje odosa je trebalo još jače da ih učvrsti na prestolu. Tokom njihove vladavine sazvaju se sabori koji zavode strogu crkvenu organizaciju i hijerarhiju. Stvaraju se stepenice crkvenih položaja. Propisuje se strogo pridržavanje benediktinskog statuta po manastirima. Sva oduzeta crkvena zemlja se smatrala još uvek crkvenom, ali je ostajala u rukama obrađivača koji plaćaju crkvi desetak, pored onog koji plaćaju državi -'dvojni desetak'. Reforma je imala jaku opoziciju, ali je ostvarena učvrstivši majordome na vlasti i donevši kasnije i kraljevsku krunu. Kraljevska kruna je posledica krize sa Langobardima i zajedničkih interesa sa papom.

Osvajanja i ratovi

Tokom svoje vladavine (što kao majordom, što kao kralj) osvojio je od Langobarda Ravenski egzarhat, u savezu sa papom Stefanom II. Pored toga osvojio je Bavarsku i 759. godine od Arapa Narbonu i čitavu Septimaniju, a vodio je borbe sa Saksoncima. Papi 756. godine predaje na večita vremena zemlje Rimske oblasti i Ravenskog egzarhata, bez obzira na protivljenje Vizantije čime su udareni temelji Papskoj državi.