Zaccaria Ferreri
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1479 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1524 | ||
| Legat papieski w Królestwie Polskim, w Prusach i na Litwie | |||
| Okres sprawowania | 1519–1521 | ||
| Biskup Guardialfiery | |||
| Okres sprawowania | 1519 oraz 1521–1524 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Nominacja biskupia | 1518 | ||
| Sakra biskupia | 1518 | ||
| |||
Zaccaria Ferreri O.Cart. (ur. ok. 1479 w Vicenzy, zm. 1524 w Rzymie) – biskup gardeński, legat papieski w Królestwie Polskim i na Litwie za Zygmunta Starego.
Biografia
Zaccaria Ferreri urodził się w rodzinie szlacheckiej w Vicenzy w Wenecji Euganejskiej ok. 1479 roku. Studiował w Padwie. Najpierw wstąpił do benedyktynów, następnie przeniósł się do kartuzów w Mantui. W Rzymie uzyskał tytuł magistra prawa i teologii. Służył w kurii papieża Juliusza II, ale wkrótce dołączył do szeregu jego przeciwników, biorąc udział w nieprawowiernym soborze w Pizie w 1511 roku. Opublikował obronę soboru Apologia S. Pisani concilii. Został ekskomunikowany i uciekł do Francji w 1513 roku. Papież Leon X zdjął z niego ekskomunikę, powierzając mu zadanie przygotowania nowej, krótszej i wygodniejszej edycji brewiarza. W 1518 ustanowiony biskupem tytularnym Sebaste in Cilicia, w 1519 roku biskupem w Guardialfierze[1]. Zrezygnował z przyjęcia nominacji, ale zachował tytuł i przysługujące przywileje. W latach 1519–1521 był legatem papieskim w Królestwie Polskim, w Prusach i na Litwie. W Polsce pośredniczył w rozejmie w wojnie polsko-krzyżackiej, starał się ograniczać wpływy luterańskie. Biskup Ferreri planował wyprawę do Wielkiego Księstwa Moskiewskiego. Doprowadził do kanonizacji Kazimierza Królewicza w 1522 roku, w 1521 napisał i wydał jego biografię. Przebywał w Krakowie i Toruniu. Po powrocie do Rzymu i śmierci papieża Leona X domagał się swoich praw jako biskupa Guardialfiery. Zmarł w Rzymie w 1524 roku. Wydane pośmiertnie w związku z reforma brewiarza Hymni novi ecclesiastici nie spotkały się w kręgach eklezjalnych z dobrym przyjęciem[2][3][4][5].
Dzieła
- Apologia sacri Pisani consilii (1511; dotycząca soboru w Pizie)
- Lugdunense somnium, Lugdunense somnium somnium Lugdunense somnium de Leonis X ad summum pontificatum divina promotione (poemat panegiryczny dla Leona X)
- Vita Beati Casimiri Confessoris (1521; o św. Kazimierzu Królewiczu)
- Oratio… contra errores Fratris Martini Lutheri (1521)
- Hymni novi ecclesiastici (1525; hymny brewiarzowe)
Przypisy
- ↑ David M. Cheney: Sebaste in Cilicia. catholic-hierarchy.org, 2021-12-08. [dostęp 2022-04-21]. (ang.).
- ↑ Ferrèri, Zaccaria (Enciclopedia on line). treccani.it. [dostęp 2022-04-21]. (wł.).
- ↑ Zaccaria Ferreri. britishmuseum.org. [dostęp 2022-04-21]. (ang.).
- ↑ David M. Cheney: Bishop Zacharias Ferrari, O. Carm. †. catholic-hierarchy.org, 2020-11-18. [dostęp 2022-04-21]. (ang.).
- ↑ Eckehart Stöve: Ferreri, Zaccaria (Dizionario Biografico degli Italiani). treccani.it. [dostęp 2022-04-21]. (wł.).
Linki zewnętrzne
- Zaccaria Ferreri [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2022-04-21] (ang.).
- p
- d
- e
| Legaci papiescy |
|
|---|---|
| Internuncjusze i legaci apostolscy |
|
| Nuncjusze i legaci apostolscy |
|
| Nuncjusze apostolscy |
|
| Legaci apostolscy |
|
| Nuncjusze apostolscy |
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
