Wojciech Maziarski
| Data i miejsce urodzenia | 24 stycznia 1960 | ||
|---|---|---|---|
| Zawód, zajęcie | dziennikarz | ||
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | ||
| Stanowisko | redaktor naczelny tygodnika „Newsweek Polska” (2009–2012) | ||
| Rodzice | Jacek Maziarski | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Wojciech Szczęsny Maziarski (ur. 24 stycznia 1960 w Chorzowie) – polski dziennikarz i pisarz, działacz opozycji w okresie PRL.
Życiorys
Jest prawnukiem profesora Stanisława Maziarskiego, wnukiem malarki Marii Bujakowej oraz synem Jacka Maziarskiego, polityka i dziennikarza.
Studiował hungarystykę w Budapeszcie, skąd został deportowany w lipcu 1981 za utrzymywanie kontaktów z węgierską opozycją demokratyczną i udział w organizowaniu przez nią kolonii letnich dla dzieci z Polski[1]. Studia hungarystyczne ukończył na w 1988 Uniwersytecie Warszawskim[2].
W latach 80. działał w opozycji demokratycznej. Zajmował się wydawaniem i publikowaniem w wydawnictwach drugiego obiegu (m.in. w „Obozie”). W 1988 założył Serwis Informacyjny „Solidarności”, a następnie także Wschodnioeuropejską Agencję Informacyjną[3]. Działał również w ruchu Solidarność Polsko-Czesko-Słowacka[4].
Od 1990 do 1991 był korespondentem polskiej sekcji BBC, następnie do 2001 pracował w „Gazecie Wyborczej”, gdzie specjalizował się w reportażu społecznym i problematyce krajów sąsiednich[3]. Był również dziennikarzem „Przekroju”. Od 2001 do 2012 związany z tygodnikiem „Newsweek Polska”, gdzie najpierw był szefem działu społecznego, a później działu publicystyki. Od 2007 zajmował stanowisko zastępcy redaktora naczelnego, a następnie od 2009 do 2012 redaktora naczelnego (początkowo jako pełniący obowiązki[5])[6]. Został ponownie publicystą „Gazety Wyborczej” i prowadzącym program „Kalkulator polityczny” w Polsat News.
Jest autorem książki Jak feniks z butelki. Rozmowy z alkoholikami (Świat Książki, Warszawa 2000)[7], sam publicznie ujawnił, że jest niepijącym alkoholikiem[8]. Napisał ponadto powieść Selekcja (Magam, Warszawa 2015)[9]. Opublikował także nawiązującą do Opowiadań o Leninie Michaiła Zoszczenki książkę Czytanki o dobrej zmianie. Lektury z ćwiczeniami dla mord zdradzieckich i kanalii (Magam, Warszawa 2017, ISBN 978-83-943272-1-7)[10]. W 2022 opublikował nowy przekład powieści Ferenca Molnára A Pál utcai fiúk, który zatytułował Chłopaki z ulicy Pawła (powieść wydawano wcześniej w Polsce pt. Chłopcy z Placu Broni)[11].
Odznaczenia
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011)[12].
Przypisy
- ↑ Jerzy Celichowski: Węgrzy zorganizowali zrzutkę na kolonie dla polskich dzieci. To był akt odwagi. wyborcza.pl, 18 lipca 2023. [dostęp 2023-07-29].
- ↑ Tadeusz Ruzikowski: Wojciech Maziarski. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2023-07-30].
- ↑ a b Autorzy Antologii. mojabibliotekamazurska.pl. [dostęp 2012-02-27].
- ↑ Deklaracja Konferencji Solidarności Polsko-Czesko-Słowackiej. wyborcza.pl, 5 maja 2003. [dostęp 2012-02-27].
- ↑ Kobosko zastąpi Krasowskiego w „Dzienniku” i będzie redaktorem naczelnym „Gazety Prawnej”. gazetaprawna.pl, 3 czerwca 2009. [dostęp 2023-10-30].
- ↑ Tomasz Lis redaktorem naczelnym „Newsweeka”. newsweek.pl, 27 lutego 2012. [dostęp 2012-02-27].
- ↑ Jarosław Mikołajewski: Jak feniks z butelki. Rozmowy z alkoholikami, Maziarski, Wojciech. wyborcza.pl, 14 lutego 2001. [dostęp 2012-02-27].
- ↑ Wojciech Maziarski: Co to znaczy, że partnerzy i dzieci alkoholika są „osobami współuzależnionymi”?. gazeta.pl, 16 grudnia 2007. [dostęp 2012-02-27].
- ↑ Selekcja. lubimyczytać.pl. [dostęp 2016-11-10].
- ↑ Michał Ogórek. „Czytanki o dobrej zmianie”. Wojciech Maziarski z szatańską dwuznacznością wychwala PiS, jak niegdyś Zoszczenko Lenina. „Gazeta Wyborcza”, 5 lutego 2018. ISSN 0860-908X. [dostęp 2018-02-09].
- ↑ Wojciech Maziarski: A gdybym wam powiedział, że tytuł „Chłopcy z Placu Broni” to zwykła ściema?. wiez.pl, 15 października 2022. [dostęp 2023-09-26].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 624
Bibliografia
- Tadeusz Ruzikowski: Wojciech Maziarski. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2023-07-30].
