Wiśwamitra

Ten artykuł od 2011-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji: Brak przypisów i źródeł podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wiśwamitra (sanskryt विश्वामित्र) – jeden z Siedmiu Mędrców (ryszi) o wielkiej mądrości i sile duchowej, wymieniony w liście Śatapatha-Brahmana.

Jeden z bohaterów indyjskiego eposu Ramajany – nauczyciel Ramy i Lakszmany; w młodości król, wojownik i zdobywca, którego imię budziło grozę. Po sporze z Wasiszthą o Surabhi wyrzekł się władzy królewskiej i stał się, dzięki surowym umartwieniom i czystej sile woli, adeptem ascezy, wieszczem i świętym. Łączył w sobie dostojeństwo wieszcza i autorytet króla, ponadto był popędliwy i pewny siebie.

Nie odczuwał zmęczenia, gorąca ani zimna, głodu ani zmęczenia, a nawet starości – panował całkowicie nad potrzebami ciała i wstrzemięźliwością.

Na swojego następcę wybrał Śunahśepę, wywołało to bunt pięćdziesięciu ze stu jego synów. Nieposłuszni i przeklęci synowie uchodzili za przodków ludów niearyjskich^[1].

Przypisy