Werner Heiduczek

Werner Heiduczek
Ilustracja
Pisarze niemieccy, Lipsk 5 lipca 1968, od lewej: Werner Bräunig, Jochen Schäfers, Werner Heiduczek i Werner Reinowski
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1926
Zabrze

Data i miejsce śmierci

28 lipca 2019
Zwenkau

Zawód, zajęcie

pisarz

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RFN
Multimedia w Wikimedia Commons

Werner Heiduczek (24 listopada 1926 w Hindenburg O/S (dziś Zabrze) – zm. 28 lipca 2019 w Zwenkau) – niemiecki pisarz[1].

Urodził się na niemieckim Górnym Śląsku w katolickiej rodzinie górniczej. Uczęszczał do Friedhofs Schule (obecnie Szkoła Podstawowa nr 2 przy ulicy Cmentarnej), następnie do Luisen-Gymnasium (obecnie III Liceum Ogólnokształcące przy ulicy Sienkiewicza)[2].

Podczas II wojny światowej zgłosił się na ochotnika jako Luftwaffenhelfer (HJ) – członek pomocniczego personelu Luftwaffe, a w 1944 roku został powołany do Wehrmachtu. Służył w jednostce w Sagan in Schlesien dziś Żagań, nie służył jednak na froncie. Dostał się do niewoli amerykańskiej, skąd zbiegł do Strefy Wschodniej, gdzie trafił do aresztu, ale oszczędzono mu wysłania do pracy w Związku Radzieckim.

Po wojnie, od stycznia 1946 roku w Herzberg (Elster) uczestniczył w kursie dla tzw. Neulehrer czyli nauczycieli w ramach denazyfikacji w Niemczech wytypowanych przez aliantów, w bardzo krótkim czasie przeszkolonych i mających zapewnić nieskażony nazistowską przeszłością demokratyczny charakter edukacji dla niemieckiej młodzieży. Od września do listopada 1946 roku uczył w szkole wiejskiej w Wehrhain.

Od 1946 do 1949 roku studiował pedagogikę i germanistykę w Halle. Pracował jako nauczyciel, a następnie jako inspektor szkolny w Merseburgu do 1952 roku. W 1953 roku ukończył w Poczdamie studia podyplomowe z pedagogiki, a następnie ponownie pracował w szkolnictwie do 1961 roku. Od 1961 do 1964 roku był nauczycielem języka niemieckiego w Goethe-Gymnasium Burgas w Bułgarii. W 1965 roku zamieszkał w Halle i poświęcił się wyłącznie pisarstwu. Początkowo pisał opowiadania, sztuki i słuchowiska dla dzieci i młodzieży. W późniejszych dziełach zajmował się losem Niemców wysiedlonych w latach 1944–1950 i ich integracją z społeczeństwem NRD.

Choć Heiduczek był członkiem SED, był przez lata inwigilowany przez Stasi, o czym świadczy kilka tysięcy stron akt. Sprawdzano jego pocztę, w mieszkaniu i w telefonie założono podsłuch. Władze bezpieczeństwa NRD uznały go za „osobę negatywnie nastawioną i wrogą” i już w 1971 r. groziło mu aresztowanie[3].

W autobiografii „Die Schatten meiner Toten”, dwóch powieściach przetłumaczonych na język polski „Pożegnanie z aniołami”[4] oraz „Śmierć nad morzem”[5], w zbiorze esejów „Im gewöhnlichen Stalinismus”, a także w kilku wywiadach Heiduczek przywołuje i wspomina swoje górnośląskie miasto jako miejsce młodości. „Śmierć nad morzem” opublikowana w 1977 roku przez Mitteldeutscher Verlag Halle/Saale, została w 1978 roku tymczasowo zakazana z interwencji radzieckiego ambasadora w NRD Piotra Abrasimowa z powodu rzekomych antyradzieckich fragmentów: książka poruszała temat gwałtów na niemieckich kobietach dokonywanych przez radzieckich żołnierzy po II wojnie światowej.

Do końca istnienia NRD Heiduczek coraz chętniej sięgał po materiały z baśni i legend. Po polsku ukazała się jego książka dla dzieci „Jana i gwiazdka”[6]. Był członkiem Schriftstellerverband der DDR od 1960 roku; od 1990 roku należał do Verband deutscher Schriftstellerinnen und Schriftsteller oraz PEN-Zentrum Deutschland, a od 1992 roku do Freie Akademie der Künste zu Leipzig. Jego twórczość została przetłumaczona na ponad 20 języków. Za Pożegnanie z aniołami otrzymał w 1969 roku Nagrodę Henryka Manna. W 1995 Heiduczek otrzymał literacką nagrodą Josepha hr. von Eichendorffa. W 1999 odznaczony otrzymał Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.

Z żoną Dorotheą (zmarłą w 1998 nauczycielką) mieli trzy córki. W 2001 roku poznał dziennikarkę Traudel Thalheim (ur. 1937) – z którą mieszkał w Lipsku aż do śmierci. Zmarł w wieku 92 lat. Pogrzeb miał miejsce 21 sierpnia 2019 roku w Lipsku; urna została złożona w ziemi w Lichtentanne – przy grobie jego żony.

Przypisy

  1. AngelaA. Bajorek AngelaA., Obraz Hindenburga O/S w twórczości Wernera Heiduczka, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis | Studia Historicolitteraria”, 22, 2022, s. 159–172, DOI: 10.24917/20811853.22.9, ISSN 2300-5831 [dostęp 2024-03-09] .
  2. JakubJ. Żuchowski JakubJ., Zabrze moje miasto. Rozmowa z Wernerem Haiduczkiem, „Nasze Zabrze Samorządowe”, listopad 2006 [dostęp 2024-03-09] .
  3. LeipzigerL. Volkszeitung LeipzigerL., Leipziger Schriftsteller Werner Heiduczek ist tot [online], www.lvz.de, 29 lipca 2019 [dostęp 2024-03-10]  (niem.).
  4. AleksanderA. Lubina AleksanderA., Moc kultury #3: Pożegnanie z aniołami (Werner Heiduczek) [online], wachtyrz.eu, 17 lipca 2020 [dostęp 2024-03-09] .
  5. RobertR. Blankenship RobertR. (red.), Remembering to Death: Werner Heiduczek's Tod am Meer, Studies in German Literature Linguistics and Culture, Boydell & Brewer, 2017, s. 47–70, DOI: 10.1017/9781787440593.004, ISBN 978-1-78744-059-3 [dostęp 2024-03-10] .
  6. Jana i gwiazdka [online], nakanapie.pl [dostęp 2024-03-10]  (pol.).
  • ISNI: 0000000081082677
  • VIAF: 263261746
  • ULAN: 500348580
  • LCCN: n86042413
  • GND: 118992473
  • NDL: 00932222
  • BnF: 12153392p
  • SUDOC: 030035945
  • NKC: xx0002664
  • BNE: XX1112714
  • NTA: 070307083
  • BIBSYS: 90084051
  • CiNii: DA09876868
  • Open Library: OL4630314A
  • PLWABN: 9810556444305606
  • NUKAT: n97031497
  • J9U: 987007280848105171
  • LNB: 000014162
  • CONOR: 215321699
  • KRNLK: KAC200805151
  • LIH: LNB:eMH;=BQ
  • RISM: people/30099179
  • PWN: 3910671