Wełniaczek
| Kerivoula | |||
| J.E. Gray, 1842[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – wełniaczek filipiński (K. whiteheadi) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Podgromada | żyworodne | ||
| Infragromada | |||
| Rząd | nietoperze | ||
| Podrząd | mroczkokształtne | ||
| Nadrodzina | Vespertilionoidea | ||
| Rodzina | mroczkowate | ||
| Podrodzina | wełniaczki | ||
| Rodzaj | wełniaczek | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Vespertilio pictus Pallas, 1767 | |||
| Synonimy | |||
| | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Wełniaczek[6] (Kerivoula) – rodzaj ssaków z podrodziny wełniaczków (Kerivoulinae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowej i południowo-wschodniej Azji oraz Afryce[7][8][9].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 28,2–53,6 mm, długość ogona 27,7–61 mm, długość ucha 6,2–18 mm, długość tylnej stopy 4,9–10 mm, długość przedramienia 25–49 mm; masa ciała 2–13 g[8][10].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1842 roku angielski zoolog John Edward Gray w artykule poświęconym nowym rodzajom i gatunkom ssaków opublikowanym na łamach The Annals and magazine of natural history[1]. Gray wymienił kilka gatunków – Vespertilio hardwickii Horsfield, 1824, Vespertilio pictus Pallas, 1767, Kerivoula poensis J.E. Gray, 1842, Kerivoula griseus J.E. Gray, 1842 (= Vespertilio pipistrellus von Schreber, 1774) i Vespertilio tenuis Temminck, 1840 – nie wskazując gatunku typowego; w ramach późniejszego oznaczenia w 1941 roku amerykański botanik i zoolog George Henry Hamilton Tate na typ nomenklatoryczny wyznaczył Vespertilio pictus Pallas, 1767 (wełniaczek malowany)[11].
Etymologia
- Kerivoula (Kirivoula, Kerivoulha, Cerivoula): epitet gatunkowy Vespertilio kerivoula F. Cuvier, 1832; prawdopodobnie od kehelvoulha (kehe wawula lub kiri wawula) oznaczającego w języku syngaleskim ‘bananowego nietoperza’[12][13].
- Nyctophylax: gr. νυξ nux, νυκτος nuktos ‘noc’; φυλαξ phulax ‘obserwator, strażnik’, od φυλασσω phulassō ‘czuwać’[14].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[15][10][7][6]:
- Kerivoula hardwickii (Horsfield, 1824) – wełniaczek orientalny
- Kerivoula depressa G.S. Miller, 1906
- Kerivoula malpasi W.W.A. Phillips, 1932
- Kerivoula crypta Wroughton & Ryley, 1913
- Kerivoula furva Kuo Haochih, Soisook, Ho Yingyi, Csorba, Wang Chunneng & Rossiter, 2017
- Kerivoula kachinensis P.J.J. Bates, Struebig, Rossiter, Kingston, Sai Sein Lin Oo & Khin Mya Mya, 2004 – wełniaczek birmański
- Kerivoula dongduongana Vuong Tan Tu, Hassanin, Furey & Nguyen Truong Son & Csorba, 2018
- Kerivoula krauensis Francis, Kingston & Zubaid, 2007 – wełniaczek malajski
- Kerivoula titania Bates, Struebig, Hayes, Furey, Khin Mya Mya, Vu Dinh Thong, Pham Duc Tien, Nguyen Truong Son, D.L. Harrison, Francis & Csorba, 2007 – wełniaczek nimfowy
- Kerivoula minuta G.S. Miller, 1898 – wełniaczek najmniejszy
- Kerivoula intermedia J. Edwards Hill & Francis, 1984 – wełniaczek mały
- Kerivoula papillosa (Temminck, 1840) – wełniaczek brodawkowaty
- Kerivoula lenis O. Thomas, 1916 – wełniaczek hinduski
- Kerivoula pellucida (Waterhouse, 1845) – wełniaczek przezroczysty
- Kerivoula picta (Pallas, 1767) – wełniaczek malowany
- Kerivoula whiteheadi O. Thomas, 1894 – wełniaczek filipiński
- Kerivoula pusilla O. Thomas, 1894
- Kerivoula flora O. Thomas, 1914 – wełniaczek floreski
- Kerivoula muscina Tate, 1941 – wełniaczek papuaski
- Kerivoula agnella O. Thomas, 1908 – wełniaczek trąbkouchy
- Kerivoula myrella O. Thomas, 1914 – wełniaczek melanezyjski
- Kerivoula lanosa (A. Smith, 1847) – wełniaczek mniejszy
- Kerivoula eriophora (Heuglin, 1877) – wełniaczek samotny
- Kerivoula africana Dobson, 1878 – wełniaczek tanzański
- Kerivoula smithii O. Thomas, 1880 – wełniaczek równikowy
- Kerivoula cuprosa O. Thomas, 1912 – wełniaczek miedziany
- Kerivoula phalaena O. Thomas, 1912 – wełniaczek dżunglowy
- Kerivoula argentata Tomes, 1861 – wełniaczek sawannowy
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b J.E. Gray. Descriptions of some new genera and fifty unrecorded species of Mammalia. „The Annals and magazine of natural history”. 10, s. 258, 1842. (ang.).
- ↑ P. Gervais: Vespertilion. W: Ch. d’Orbigny: Dictionnaire universel d’histoire naturelle résumant et complétant tous les faits présentés par les Encyclopédies, les anciens dictionnaires scientifiques, les Œuvres complètes de Buffon, et les meilleurs traités spéciaux sur les diverses branches des sciences naturelles; — Donnant la description des êtres et des divers phénomènes de la nature, l’étymologie et la définition des noms scientifiques, et les principales applications des corps organiques et inorganiques à l’agriculture, à la médecine, aux arts industriels, etc. Cz. 13. Paris: Au bureau principal des éditeurs, 1849, s. 213. (fr.).
- ↑ E.F. Kelaart: Prodromus Faunæ Zeylonicæ; being Contributions to the Zoology of Ceylon. London: Printed for the Author, 1852, s. 24. (ang.).
- ↑ L. Fitzinger. Die Ausbeute der österreichischen Naturforscher an Säugethieren und Reptilien während der Weltumsegelung Sr. Majestät Fregatte Novara. „Sitzungsberichte der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Mathematisch-Naturwissenschaftliche Classe”. 42, s. 390, 1860. (niem.).
- ↑ T. Blanford: Mammalia. London: Taylor and Francis, 1891, s. 338, seria: Fauna of British India. (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 131, 132. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 252–256. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b R. Moratelli, C. Burgin, V. Cláudio, R. Novaes, A. López-Baucells & R. Haslauer: Family Vespertilionidae (Vesper Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 896–904. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Kerivoula. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-03-13]. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 551–553. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ G.H.H. Tate. Notes on vespertilionid bats of the subfamilies Miniopterinae, Murininae, Kerivoulinae, and Nyctophilinae. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 78 (9), s. 584, 1941. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 357.
- ↑ Ch. Srinivasulu: South Asian Mammals: An updated Checklist and Their Scientific Names. Boca Raton: CRC Press, 2019, s. 142–143. ISBN 978-1-1386-0926-6. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 467.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
Bibliografia
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).
