Węglik boru

Węglik boru

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) węglik boru Inne nazwy i oznaczenia borokarbid
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	B4C
Masa molowa	55,25 g/mol
Wygląd	ciemnoszary albo czarny proszek
Identyfikacja
PubChem	123279
SMILES B12B3B4B1C234
InChI InChI=1S/CB4/c2-1-3(2)5(1)4(1)2 InChIKey INAHAJYZKVIDIZ-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 2,51 g/cm³; ciało stałe Temperatura topnienia 2350 °C[1] Temperatura wrzenia >3500 °C[1]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Węglik boru (borokarbid), B₄C – nieorganiczny związek chemiczny z grupy węglików, zbudowany z węgla i boru. Jest to czarny, krystaliczny, bardzo twardy materiał (ok. 9,5 w skali Mohsa). Otrzymywany jest przez redukcję tlenku boru w piecu łukowym.

Znajduje zastosowanie w szlifiernictwie, gdzie zastępuje diament. Wykonuje się też z niego pręty kontrolne do reaktorów jądrowych, np. typu RBMK^[2]. Używany jest też w kamizelkach kuloodpornych i pancerzach czołgów.

Jest niezwykle odporny chemicznie, z chlorem i tlenem reaguje dopiero w temperaturze powyżej 1000 °C^{[potrzebny przypis]}.

W 1943 roku Clark i Hoard ustalili, że elementami strukturalnymi w węgliku boru są proste łańcuchy utworzone z trzech atomów węgla oraz grupy złożone z dwunastu atomów boru ułożonych w narożach niemal regularnego dwudziestościanu^{[potrzebny przypis]}.

• Numer WE: 235-111-5
• Zapach: bezwonny
• Temperatura utleniania: 500 °C^{[potrzebny przypis]}

Przypisy