Vincenzo Ruffo : Życiorys, Twórczość, Przypisy, Linki zewnętrzne Wikipedia, wolna encyklopedia

Vincenzo Ruffo

Data i miejsce urodzenia

ok. 1508
Werona

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

9 lutego 1587
Sacile

Gatunki

muzyka poważna, muzyka renesansu

Zawód

kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons

Vincenzo Ruffo (ur. około 1508 w Weronie, zm. 9 lutego 1587 w Sacile^[1]^[2]) – włoski kompozytor.

Życiorys

W latach 1520–1534 kształcił się w Scoula degli Accoliti przy katedrze w Weronie, przeznaczonej dla ministrantów i kleryków^[1]^[2]. Zrezygnował jednak z przyjęcia wyższych święceń i około 1535 roku wstąpił w związek małżeński^[1]. Między 1538 a 1541 roku przeniósł się do Mediolanu, gdzie wstąpił na służbę u gubernatora Alfonsa d’Avalos^[1]. W 1542 roku otrzymał posadę kapelmistrza katedry w Savonie, następnie od 1545 do 1547 roku przebywał w Genui^[1]. W 1547 roku wrócił do rodzinnej Werony, gdzie od około 1552 roku kierował zespołem przy Accademia Filarmonica^[1]. Od 1554 do 1563 roku kierował także zespołem katedry werońskiej^[1]. W latach 1563–1572 był kapelmistrzem katedry w Mediolanie^[1]^[2]. Od 1573 do 1577 roku działał przy katedrze w Pistoi^[1]^[2]. W latach 1578–1580 ponownie przebywał w Weronie^[1]^[2]. Ostatnie lata życia spędził w Sacile^[1]. Do grona jego uczniów należeli Gian Matteo Asola i Marc Antonio Ingegneri^[1].

Twórczość

Jego obfita twórczość obejmuje około 200 madrygałów, ponad 120 motetów, 19 mszy, ponadto szereg utworów religijnych i instrumentalnych^[1]. Opublikował łącznie 14 zbiorów kompozycji religijnych (1542–1592) i 10 zbiorów kompozycji świeckich (1545–1564)^[2]. W pierwszym okresie swojej twórczości tworzył polifoniczne msze typu missa parodia o rozbudowanej formie, niekiedy oparte na chorałach cantus firmus^[1]. Pod wpływem zetknięcia się w trakcie pobytu w Mediolanie z Karolem Boromeuszem włączył się w nurt reformy muzyki liturgicznej^[1]. Odszedł wówczas od mszy typu parodia, zmniejszył ich rozmiary, ograniczył też polifonię na rzecz faktury akordowej, eksponując w ten sposób zrozumiałość tekstu^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 522–523. ISBN 978-83-224-0837-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3088. ISBN 0-02-865530-3.