Tasili Wan Ahdżar : Zobacz też Wikipedia, wolna encyklopedia

Tasili Wan Ahdżar

Ten artykuł od 2017-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Tasili Wan Ahdżar^[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Formacje skalne w Tasili Wan Ahdżar
Państwo	Algieria
Typ	mieszany
Spełniane kryterium	I, III, VII, VIII
Numer ref.	179
Region^[b]	Kraje arabskie
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1982 na 6. sesji
Położenie na mapie Algierii
25°30′N 9°00′E/25,500000 9,000000
↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Tasili Wan Ahdżar albo Tasili n-Azdżar (fr. Tassili n'Ajjer, arab. ‏طاسيلي ناجّر‎) – pasmo górskie na Saharze w południowo-wschodniej Algierii o długości około 500 km, z najwyższym szczytem Adrar Afao 2158 m n.p.m. w masywie Adrar. Najbliższym miastem jest Dżanat położony około 10 kilometrów na południowy zachód od gór.

Większość obszaru pasma górskiego od 1972 roku objęta jest ochroną w ramach Parku Narodowego Tasili Wan Ahdżar (fr. Parc National du Tassili n'Ajjer) o powierzchni 72 000 km². Od 1982 roku park wpisany jest na listę światowego dziedzictwa ludzkości, a od 1986 roku na listę rezerwatów biosfery UNESCO.

Pasmo Tasili Wan Ahdżar jest współcześnie obszarem endemicznego występowania cyprysa saharyjskiego.

W obszarze pasma odkryto prehistoryczne malowidła naskalne i inne stanowiska archeologiczne z okresu neolitu, kiedy panował tu jeszcze wilgotniejszy klimat i góry znajdowały się na terenie sawanny, a nie pustyni. Malowidła przedstawiają stada bydła, duże dzikie zwierzęta (m.in. krokodyle) i ludzi przy polowaniu i w tańcu.

Na ślad tych malowideł i rzeźb trafił francuski podróżnik i etnolog Henri Lhote.