Szkło klejone

Ten artykuł od 2020-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Szkło klejone (tzw. szkło wielowarstwowe lub laminowane) – rodzaj szkła bezpiecznego, powstającego w wyniku łączenia dwóch lub więcej tafli szkła płaskiego za pomocą specjalnej folii, drutu lub żywicy. Szkło takie nie rozsypuje się po rozbiciu, a w miejscu uderzenia powstaje splot promieniście rozchodzących się pęknięć. Stopień wytrzymałości tych szyb określają klasy O1, O2 – chroniące tylko przed zranieniem – oraz P1, P2 – bardziej odporne na zniszczenie i stanowiące pewne utrudnienie przy próbie ich sforsowania.

Najpopularniejsze szyby bezpieczne (laminowane) są zbudowane z dwóch tafli szkła i jednej lub dwóch warstw folii PVB. Oznacza się je za pomocą odpowiednich kodów. Np. 33.1 to szyba klasy O2 zbudowana z dwóch tafli szkła, każda grubości 3 mm, i jednej warstwy folii, a 44.2 to szyba klasy P2 złożona z dwóch tafli 4-mm i dwóch warstw folii PVB.

Stosując odpowiedni rodzaj żywicy lub folii można uzyskać szyby:

• Pancerne
  • Antywłamaniowe
  • Kuloodporne
• Chroniące przed:
  • Hałasem
  • Promieniami UV
  • Stratami ciepła

Proces klejenia

• Żywicę w postaci ciekłej wlewa się pomiędzy tafle szklane.
• Kilka warstw szkła przedzielonych folią po uprzednim ich umyciu, wysuszeniu i podgrzaniu trafia do autoklawu. Przy ciśnieniu ok. 12 bar i temp. ok. 130 °C folia rozgrzewa się i trwale przywiera do tafli szkła.