Rezerwat przyrody Śnieżnik Kłodzki

Ten artykuł od 2008-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Śnieżnik Kłodzki

Kopuła Śnieżnika, na której położony jest rezerwat
rezerwat florystyczny
Typ	florystyczny[1]
Podtyp	roślin zielnych i krzewinek[1]
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Mezoregion	Masyw Śnieżnika
Data utworzenia	1965
Akt prawny	M.P. z 1965 r. nr 63, poz. 350
Powierzchnia	193,06 ha
Ochrona	czynna
Położenie na mapie Sudetów Śnieżnik Kłodzki
50°12′30″N 16°50′30″E/50,208333 16,841667
Multimedia w Wikimedia Commons

Rezerwat przyrody „Śnieżnik Kłodzki” – florystyczny rezerwat przyrody w południowo-zachodniej Polsce, w Masywie Śnieżnika, w Sudetach Wschodnich, województwo dolnośląskie, na terenie trzech gmin: Stronie Śląskie, Międzylesie, Bystrzyca Kłodzka^[1].

Położenie

Rezerwat, położony w Sudetach Wschodnich, w południowo-wschodniej części Masywu Śnieżnika, na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego, obszaru Natura 2000 „Góry Bialskie i Grupa Śnieżnika” PLH020016 SOO^[2], na północnym zboczu Śnieżnika, około 0,8 km na wschód, powyżej Hali pod Śnieżnikiem.

Charakterystyka

Rezerwat został utworzony w 1965 roku Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego (Monitor Polski z 1965 r. Nr 63, Poz. 350) na obszarze 181 ha. W roku 2012 powiększono obszar rezerwatu do 193,06 ha^[3]. Został utworzony dla ochrony ciekawych i rzadkich gatunków owadów chronionych oraz naturalnych zbiorowisk roślinnych. Rezerwat utworzono głównie dla zachowania i ochrony najwyższego wzniesienia w Sudetach Wschodnich (1425 m n.p.m.) z roślinnością zielną reprezentującą rośliny górskie i kilka gatunków elementu karpackiego w Sudetach.

Rezerwat „Śnieżnik Kłodzki” utworzono na wysokości od 1150 do 1425 m n.p.m., na północnym rozrogu kopulastego szczytu Śnieżnika, w celu ochronny zespołu roślinności zielnej, siedlisk traw i ziołorośli wysokogórskich, reprezentujących resztki elementu karpackiego w Sudetach. Rezerwat obejmuje obszar 193,06 ha, w całości objęty ochroną czynną^[1]. Śnieżnik jest najwyższym wzniesieniem w polskiej części Sudetów Wschodnich, zbudowany jest z granitognejsów śnieżnickich i jako jedyny w tej części przekracza górną granicę lasu. Powierzchnię leśną rezerwatu, zbliżoną swoim charakterem do naturalnego lasu, tworzy górnoreglowy las świerkowy, zakwalifikowany do boru wysokogórskiego. Na stokach południowo-zachodnich świerki są skarłowaciałe i poobłamywane na skutek trudnych warunków klimatycznych (szadź, śnieg, wiatr). Na zboczach północnych i północno-wschodnich świerki są znacznie wyższe, o zbieżystych pniach i wąskich koronach^[4]. Lasów tego typu zachowało się w Sudetach bardzo niewiele. W partii szczytowej bezleśną kopułę Śnieżnika, pokrytą rumoszem skalnym i kępami kosodrzewiny, porasta łąka wysokogórska z trawami i typowo górską roślinnością.

Ochroną objęto szczytowy fragment góry, ponad górną granicą lasu, pokryty łąkami wysokogórskimi z bogatym zestawem traworośli i unikatowymi gatunkami roślin wysokogórskich i endemicznych z fragmentem skarłowaciałego lasu świerkowego oraz zarośla kosodrzewiny.

Flora

Na bezleśnej połaci występuje kilka rzadkich i chronionych roślin, jak gółka długoostrogowa, fiołek sudecki i endemit na skalę światową, jeden z podgatunków pierwiosnki wyniosłej. W partiach podszczytowych rosną też sztucznie nasadzone kosodrzewiny. Najwięcej jest traworośli, w których przeważa trzcinnik owłosiony. Wśród wielu rzadkich gatunków roślin wysokogórskich stanowiska ma: rzeżucha trójlistkowa, pępawa wielkokwiatowa, podrzeń żebrowiec, lepiężnik biały, fiołek sudecki, kokoryczka okółkowa, szarota norweska. Jedyne stanowisko w Sudetach mają tu: szczwoligorz pochwiasty^[4] i trawa owsica spłaszczona oraz dzwonek brodaty, który ma drugie stanowisko w sąsiednich Górach Bialskich. Do rzadkich wysokogórskich roślin należą: turzyca czarniawa, wierzbownica mokrzycowa, marchwica pospolita i jastrzębiec alpejski.

Fauna

• Z ssaków na terenie rezerwatu występują: jeleń, sarna, dzik, zając, lis, borsuk. W najbliższej okolicy rezerwatu odnotowano kozicę alpejską.
• Z ptaków gnieżdżą się: cietrzew, jastrząb, kruk, dzięcioły, drozd, bocian czarny.
• Z gadów występują żmija zygzakowata, zaś z płazów salamandra plamista.

• Cenna jest entomofauna rezerwatu, w której występuje szereg gatunków borealno-górskich^[4].

Historia

W 1938 roku władze niemieckie, ze względu na wybitne walory przyrodnicze, uznały za obszar ochronny szczytowe partie wzniesienia o powierzchni wynoszącej 450 ha. Na obszarze ochronnym na mocy ówczesnego prawa zabroniono uszkadzania roślinności, zakładania kamieniołomów, polowania i płoszenia zwierzyny. Po 1945 roku rezerwat przez kilka lat czekał na ponowną prawną ochronę, na mocy prawa został reaktywowany dopiero w 1965 roku na obszarze 181 ha. W 1973 roku, ze względu na zły stan, zburzono kamienną wieżę widokową. W drugiej połowie XX wieku na teren rezerwatu wprowadzono kosodrzewinę. W 2022 ukończono budowę nowej wieży widokowej.

Turystyka

W pobliżu rezerwatu prowadzą szlaki turystyczne:

• zielony – fragment prowadzący z Orłowca na Halę pod Śnieżnikiem i dalej przechodzi wzdłuż południowej granicy rezerwatu.
• niebieski – prowadzący z Lądka-Zdroju na Halę pod Śnieżnikiem i dalej przechodzi wzdłuż północnej granicy rezerwatu.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Śnieżnik Kłodzki. [w:] Przyroda Dolnego Śląska [on-line]. [dostęp 2019-04-27].