Rafael de Nogales Méndez

Rafael de Nogales Méndez

W mundurze armii tureckiej w czasie I wojny światowej
generał major
Data i miejsce urodzenia	14 października 1879 San Cristóbal
Data i miejsce śmierci	10 lipca 1936 Panama
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Wenezuelska Armia Osmańska
Główne wojny i bitwy	wojna amerykańsko-hiszpańska, rewolucja wenezuelska, wojna rosyjsko-japońska, I wojna światowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Rafael de Nogales Méndez (ur. 14 października 1879 w San Cristóbal, zm. 10 lipca 1936 w Panamie) – wenezuelski oficer^[1], generał major Armii Imperium Osmańskiego, podróżnik.

Życiorys

Pochodził z bogatej rodziny. Kształcił się w Europie, gdzie nauczył się kilku języków obcych. Brał udział w wojnie amerykańsko-hiszpańskiej (1898) po stronie hiszpańskiej, w powstaniu przeciwko liberalnym rządom Wenezueli (1902) i był szpiegiem w wojnie rosyjsko-japońskiej (1905). Po wybuchu I wojny światowej usiłował bezskutecznie zaciągnąć się do sił zbrojnych różnych stron, ostatecznie otrzymał stopień majora w żandarmerii Imperium Osmańskiego.

Wspomnienia ze służby w armii osmańskiej i świadectwo ludobójstwa Ormian opisał po latach w książce Four Years Under the Crescent. Relacjonował w niej, że był świadkiem „nieusprawiedliwionych masakr chrześcijan”, które wzbudziły w nim niesmak. Opisywał też, że za rzeź odpowiadały władze osmańskie. Zrezygnował ze służby na Kaukazie i został przeniesiony na front palestyński^{[potrzebny przypis]}.

Został odznaczony tureckim Orderem Medżydów II klasy i Medalem Wojennym^[2] oraz pruskim Krzyżem Żelaznym^[3] I i II klasy. Po wojnie współpracował z ruchem Augusto Sandino w Nikaragui. Na podstawie swych doświadczeń i przeżyć napisał kilka książek.

Przypisy