Rachel Minc

Rachel Minc, również Rachel Minc, Rahel Lipstein lub Rachel Lipstein (ur. 1899 w Łodzi, zm. w czerwcu 1978 w kibucu Tzora, Region Matte Jehuda) – francuska pisarka, pedagożka polsko-żydowskiego pochodzenia. Pisała w języku niemieckim oraz francuskim.

Życiorys

Uczęszczała na kursy językowe w Berlinie i studiował pedagogikę na Uniwersytecie Berlińskim^[1]. Następnie pracowała w krajach skandynawskich, gdzie poznała antyfaszystowską pedagog Minnę Specht. W Polsce natomiast współpracowała z Januszem Korczakiem^[2]. Po przybyciu do Francji podjęła zawód przedszkolanki w schronisku Neuilly, a następnie w Crocq^[3].

W 1942, podczas niemieckiej okupacji Francji, ukrywała się na farmie polskiej rodziny Janusza i Suzanne Zwolaskowkich w miejscowości Bonneval w gminie Hautefage-la-Tour. Następnie udaje jej się przedostać do Grenoble, gdzie angażuje się w siatkę ratującą żydowskie dzieci^[3][1]. Po wojnie z inicjatywy Min rodzina została uhonorowana odznaczeniem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata^[4].

Po wyzwoleniu zajmowała się ponownym łączeniem wysiedleńców z rodzinami  , pracowała w domach dziecka, wydawała dramaty biblijne dla dzieci i książki dla dzieci w języku francuskim^[5]. Zmarła w kibucu Tzora w Regionie Matte Jehuda.

Publikacje

W języku niemieckim

• Zwischen dem Abend- und Morgenrot. Achrid (1921)
• Tagnächte meines Frühlings (1922)
• Kinder der Nacht. Schicksale jüdischer Kinder 1939–1945 (1963)

W języku francuskim

• Psaumes (1949)
• Les Psaumes restent eternels.: Jeu dramatique en dix tableaux avec prologue et epilogue (1954)
• Le palais aux portes ouvertes et son grand roi (1958)
• La coupe de Bagdad (1961)
• L’enfer des innocents, les enfants juifs dans la tourmente nazie (1966)
• Les aubes de l'exil. Les aveux d'Eve-Hava, mère des humains. Poèmes (1972)
• Entre l’or et la flamme. L’histoire de Moise (1975)
• Pour offrir la rosée (1975)

Przypisy