Pierre Audibert

Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1941
Rabat

Data śmierci

6 marca 2020

Zawód, zajęcie

dziennikarz, matematyk, wykładowca uniwersytecki

Multimedia w Wikimedia Commons

Strona internetowa

Pierre Audibert (ur. 1941-01-02 2 stycznia 1941_(dts) w Rabacie (Maroko), zm. 2020-03-06 6 marca 2020_(dts))^[1] – francuski dziennikarz, matematyk i informatyk, wykładowca na uniwersytecie Paris VIII, specjalista w dziedzinie kombinatoryki i geometrii obliczeniowej, twórca przeróżnych algorytmów^[2].

Biografia

Ukończył studia politechniczne inżynierii budowy dróg i mostów w 1964 roku^[1]^[3].

Był członkiem ekipy twórców dziennika Libération, następnie jako dziennikarz relacjonował z Portugalii, w 1974 roku, Rewolucję goździków. Wraz z Danielem Brignon opublikował książkową relację tego wydarzenia « fr. Portugal: les nouveaux centurions » (Portugalia: nowi centurioni).

Bardzo wcześnie zainteresował się też ekologią^[2]: w 1978 roku wraz Danielle Rouard opublikował « fr. Les Énergies du soleil » (Energie słoneczne), książkę opisującą szeroką panoramę doświadczeń związanych z energią słoneczną na całym świecie^[2]^[4]. Zapytuje w niej^[5]:

czyżby nauki humanistyczne miały jedynie na celu zapewnienie ostatecznej dominacji ludzkości przez nielicznych?

Audibert, „Les Énergies du soleil”

Wrócił do swojej wcześniejszej pasji i w 1991 roku ukończył matematykę. Zainteresował się również informatyką, zdobył dyplom ukończenia studiów i w 1998 roku doktorat na uniwersytecie Paris VIII^[2], po czym został przyjęty do grona wykładowców i badaczy tegoż uniwersytetu. Przez dwadzieścia lat swojej pracy akademickiej zapisał się jako rygorystyczny, życzliwy, bardzo ceniony przez swoich studentów pedagog. Jego pragmatyczne podejście do matematyki pozwoliło wielu informatykom odkryć i opanować złożone pojęcia często prezentowane przez pozostałych wykładowców w zbyt abstrakcyjny sposób^[2].

Jako badacz laboratorium informatyki zaawansowanej Saint-Denis^[3] był specjalistą w dziedzinie kombinatoryki i geometrii obliczeniowej, twórcą przeróżnych algorytmów^[2]. Dzięki dobremu opanowaniu narzędzi informatycznych, na które tworzył liczne algorytmy (na przykład automat komórkowy imitujący rozprzestrzenianie się ognia w lesie^[6]^[7]), potrafił korzystać z teorii liczb, symetrii i estetyki powierzchni algebraicznych przestrzeni nieeuklidesowych do reprezentowania ich za pomocą grafik komputerowych. Wydał na te tematy kilka podręczników, m.in. « fr. Géométrie des pavages » (Geometria parkietaży), 2013 i trzytomowe dzieło « fr. Combien? Mathématiques appliquées à l’informatique » (Ile? Matematyka stosowana w informatyce), 2008^[2], przetłumaczone na angielski pod tytułem « ang. Mathematics for Informatics and Computer Science » w 2010 roku.

Zginął w wypadku samochodowym na północy Francji^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b Pierre Audibert (CIV 1964). 2020-05-15. s. Ponts.org. (fr.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Bernard Victorri: La mort du mathématicien Pierre Audibert. 2020-03-13. s. Le Monde. (fr.).
↑ ^a ^b Wpis w BNF. [dostęp 2021-04-22]. (fr.).
↑ Bruno Dethomas: „LES ÉNERGIES DU SOLEIL” de Pierre Audibert avec la collaboration de Danielle Rouard. 1978-05-05. s. Le Monde. [dostęp 2021-04-21]. (fr.).
↑ (s. 307, cytat użyty w książce innego autora)Le soleil en prison. W: Roland Sigg: Les sept points cardinaux: Orientations écologiques. Genewa: Graduate Institute Publications, 1978, s. 239–243. DOI: 10.4000/books.iheid.3744. ISBN 978-2-940549-93-1. [dostęp 2021-04-18]. Cytat: les sciences de l’homme ne visent-elles pas uniquement à assurer définitivement la domination des hommes par quelques-uns. (fr.).
↑ Frédéric Drouillon: Langage C++ – L’héritage du C et la programmation orientée objet – Introduction. s. editions-eni.fr. [dostęp 2021-04-22]. (fr.).
↑ Frédéric Drouillon: Propagation d’un feu de forêt. s. fdr.free.fr. [dostęp 2021-04-22]. (fr.).

Bibliografia

Dziennikarstwo

Pierre Audibert, Daniel Brignon: Portugal. Les nouveaux centurions. Paryż: P. Belfond, 1974. ISBN 2-7144-0202-X. (fr.)., 219 stron, BNF cb34563748p
Pierre Audibert, Danielle Rouard: Les Énergies du soleil. Paryż: Seuil, 1978, seria: Points, Sciences. 13. ISBN 2-02-004826-4. (fr.)., 316 stron, ISSN 0337-8160.
Pierre Audibert: Libye. Pouvoir des sables. Paryż: Éditions du Seuil, 1979, seria: Microcosme. Petite planète. 56. (fr.)., 188 stron, ISSN 0152-9633, BNF cb346181936

Matematyka

Pierre Audibert: Calcul, chaos, modulo. Patrick Greussay. Saint-Denis: Paris VIII, 1998. (fr.)., Praca doktorska.
Pierre Audibert: Combien? Mathématiques appliquées à l’informatique. T. 1: Algorithmes et théorie en combinatoire. Paryż: Hermès science publications-Lavoisier, 2008. ISBN 978-2-7462-2200-7. (fr.)., 413 stron, BNF cb414277757
Pierre Audibert: Combien? Mathématiques appliquées à l’informatique. T. 2. Paryż: Hermès science publications-Lavoisier, 2008. ISBN 978-2-7462-2201-4. (fr.)., 259 stron, BNF cb414277757
Pierre Audibert: Combien? Mathématiques appliquées à l’informatique. T. 3: Algorithmes et théorie des graphes. Paryż: Hermès science publications-Lavoisier, 2008. ISBN 978-2-7462-2202-1. (fr.). Brak numerów stron w książce, 286 stron, BNF cb414277757
- Tłumaczenie na angielski wszystkich trzech tomów, wydanie połączone: Pierre Audibert: Mathematics for Informatics and Computer Science. London, Hoboken: ISTE, John Wiley & Sons, 2010. DOI: 10.1002/9781118557938. ISBN 978-1-84821-196-4. (ang.).
Pierre Audibert: Géométrie des pavages. De la conception à la réalisation sur ordinateur. Paryż: Hermès science publications-Lavoisier, 2013. ISBN 978-2-7462-4503-7. (fr.)., 413 stron, BNF cb43563163w
Pierre Audibert: Algorithmes et théorie des nombres. Cours, exercices corrigés, avec programmes en langage C. Paryż: Ellipses, 2013, seria: Références sciences. ISBN 978-2-7298-8672-1. (fr.)., 432 stron, BNF cb43822349b
Pierre Audibert: Simulation d’un feu de forêt. [dostęp 2021-04-22]. (fr.).