Nabu-szumu-libur

Nabu-szumu-libur (akad. Nabû-šumu-libūr^[1][2], tłum. „Boże Nabu, niechaj syn pozostaje w dobrym zdrowiu”^[3]) – jedenasty i ostatni król Babilonii z II dynastii z Isin, następca Marduk-zer-...; według Babilońskiej listy królów A panować miał przez 8 lat^[4]. Jego rządy datowane są na lata 1033-1026 p.n.e.^[1][2]

Panował w czasie, gdy Babilonia była bardzo poważnie osłabiona najazdami Aramejczyków^[2]. O jego rządach wiadomo bardzo niewiele, gdyż poza późniejszymi listami królów wzmiankowany jest on tylko w kilku tekstach^[2]. W Pałacu Północno-zachodnim w Kalchu odnaleziono kamienny odważnik w kształcie kaczki z inskrypcją wymieniającą jego imię i tytuł „król świata” (šar kiššati)^[2]. Znany jest też tekst datowany na pierwszy rok jego panowania, pochodzący z Kar-Belet-ilani koło Nippur, który poświadcza nabycie ziemi przez zarządcę (šandabakku) Nippur od człowieka, którego zarządca ten wykupił wcześniej z niewoli^[2]. Wreszcie w Kronice religijnej, w jej bardzo uszkodzonym fragmencie, wzmiankowane są dziwne znaki i zjawiska obserwowane w Babilonii za jego rządów^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Brinkman J.A., Nabû-šumu-lībur, w: Reallexikon der Assyriologie, tom IX (Nab - Nuzi), Walter de Gruyter, Berlin - New York 1998, s. 34.
• Grayson A.K., Königslisten und Chroniken. B. Akkadisch, w: Reallexikon der Assyriologie, tom VI (Klagesang-Libanon), Walter de Gruyter, Berlin - New York 1980-83, s. 86-135.