Micrurus tener
| Micrurus tener[1] | |||
| Baird i Girard, 1853 | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | zauropsydy | ||
| Podgromada | diapsydy | ||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | zdradnicowate | ||
| Rodzaj | Micrurus | ||
| Gatunek | Micrurus tener | ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 najmniejszej troski | |||
| Zasięg występowania | |||
 | |||
| |||
Micrurus tener – gatunek jadowitego węża z rodziny zdradnicowatych. Wyróżnia się następujące 4 podgatunki tego gatunku[1]:
- Micrurus tener fitzingeri (Jan, 1858)
- Micrurus tener maculatus (Roze, 1967)
- Micrurus tener microgalbieneus (Brown and Smith, 1942)
- Micrurus tener tener (Baird and Girard, 1853)
Osobniki tego gatunku zwykle są wielkości od 60 cm do 90 cm, maksymalnie mogą osiągać około 115 cm[3]. Ubarwione są w żółte, czerwone i czarne pasy. Polują na gady, płazy, pisklęta i owady.
Występują w USA w Teksasie, Luizjanie, Arkansas oraz w Meksyku.
Wąż ten dysponuje bardzo silnym jadem o dużej zawartości neurotoksyn, które działają paraliżująco na układ nerwowy. Jednak wypadki pogryzienia przez te węże zdarzają się bardzo rzadko.
Przypisy
Bibliografia
- Steven Foster, Roger A. Caras: A field guide to venomous animals and poisonous plants, North America, north of Mexico. Boston: Houghton Mifflin, 1994. ISBN 0-395-93608-X.
- Włodzimierz Juszczyk: Gady i płazy. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986. ISBN 83-214-0464-2.
- Hanna Dobrowolska: Gady. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981. ISBN 83-01-00957-8.
