Michał Kwapiszewski
Data i miejsce urodzenia | 15 sierpnia 1884 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 25 marca 1981 | ||
Chargé d’affaires RP w Norwegii | |||
Okres | od 1 listopada 1924 | ||
Poprzednik | Henryk Sokolnicki (chargé d’affaires) | ||
Następca | Leszek Malczewski (poseł) | ||
Poseł RP w Królestwie SHS | |||
Okres | od 11 lutego 1928 | ||
Poprzednik | Zdzisław Okęcki (poseł) | ||
Następca | Wacław Babiński (poseł) | ||
Odznaczenia | |||
|
Michał Kwapiszewski (ur. 15 sierpnia 1884 w Gorłówce, zm. 25 marca 1981 w Catonsville, Maryland, USA) – dyplomata II Rzeczypospolitej.
Życiorys
W służbie dyplomatycznej II Rzeczypospolitej od 24 maja 1919 jako radca legacyjny w poselstwie RP w Waszyngtonie. Od 5 sierpnia 1922 pełnił obowiązki chargé d’affaires ad interim, 1 sierpnia 1923 przeniesiony do centrali Ministerstwa Spraw Zagranicznych, do 1 listopada 1924 (pomijając krótkie oddelegowanie do Ministerstwa Przemysłu i Handlu) kierował referatem w Departamencie Politycznym MSZ.
Od 1 listopada 1924 do 31 marca 1927 r. chargé d’affaires w Norwegii. Od 1 kwietnia 1927 do 11 lutego 1928 ponownie w centrali MSZ i - czasowo - w Ministerstwie Skarbu. Od 11 lutego 1928 do 31 stycznia 1929 chargé d’affaires RP w Królestwie Serbów, Chorwatów i Słoweńców. 1 lutego 1929 mianowany konsulem generalnym RP w Kapsztadzie. Odwołany z placówki 1 września 1931 i przeniesiony w stan rozporządzalności. 10 lutego 1932 powołany w skład delegacji RP przy Lidze Narodów, 1 kwietnia 1932 mianowany radcą ministerialnym z jednoczesnym zwolnieniem ze służby państwowej.
Do służby dyplomatycznej powrócił 1 grudnia 1939, został mianowany I radcą Ambasady RP w Waszyngtonie, w randze ministra pełnomocnego. Po dymisji ambasadora Jerzego Potockiego, od 15 grudnia 1940 do 6 marca 1941 kierował ambasadą jako chargé d’affaires ad interim, po czym do 5 lipca 1945 (cofnięcie uznania Rządowi RP na uchodźstwie przez USA) był nadal I radcą ambasady.
Pozostał na uchodźstwie w Stanach Zjednoczonych, do 1960 pracował w Bibliotece Kongresu w Waszyngtonie.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)[1]
Przypisy
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.
Bibliografia
- Kwapiszewski Michał [w:] Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s. 101.