Koneksjonizm : Zobacz też, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Koneksjonizm

Ten artykuł należy dopracować:

→ napisać/poprawić definicję,
→ poprawić styl – powinien być encyklopedyczny.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Koneksjonizm, inaczej modele równoległego rozproszonego przetwarzania informacji, modele PDP.

Zdaniem koneksjonistów, mózg jest komputerem i bardzo szybko interpretuje on nieprecyzyjną informację sensoryczną. Tym samym odróżnia on np. szept w hałaśliwym pomieszczeniu. Koneksjonizm dąży do zastąpienia metafory komputerowej metaforą mózgową. Samo funkcjonowanie mózgu ma przebieg statyczny, dlatego też koneksjoniści uważają, iż w stanie czynnościowym procesów dane magazynują się na bardzo krótki czas. W ten sposób każda wiedza zawarta jest implicite w strukturze urządzenia wykonawczego. Nie istnieje oddzielny procesor interpretujący wiedzę z bezpośrednim dostępem do niego. To właśnie wiedza wpływa na przebieg przetwarzania informacji. Koneksjoniści sugerują, iż złudzeniem jest przejście od tzw. wiedzy rozproszonej do wiedzy podmiotowej. Próbują oni dokonać wyraźnej zmiany w kartezjańskiej tezie o kopiowaniu świata zewnętrznego w aktach poznawczych.

Koneksjonizm wywodzi się z neuropsychologii D. Hebba. Dziś rozwijany jest głównie przez G. Hintona i P. Smolensky'ego. Według poglądów, odzwierciedlenie świata za pomocą teorii formalnej jest jedyną metodą wytworzenia inteligentnego zachowania. Sugeruje, iż będziemy musieli zrezygnować z wiedzy leżącej u podstaw filozofii racjonalistycznej, gdzie dla każdego aspektu rzeczywistości musi istnieć teoria.