Kondor D 2
Prototyp myśliwca Kondor D 2 (przed samolotem konstruktor Walter Rethel) | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Cesarstwo Niemieckie | ||
---|---|---|---|
Producent | Kondor Flugzeugwerke | ||
Typ | |||
Konstrukcja | dwupłat | ||
Załoga | 1 | ||
Historia | |||
Data oblotu | maj 1918 | ||
Liczba egz. | 2 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | Oberursel Ur.II | ||
Moc | 82 kW (110 KM) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 7,59 m | ||
Długość | 4,87 m | ||
Wysokość | 2,41 m | ||
Powierzchnia nośna | 13,34 m² | ||
Masa | |||
Własna | 380 kg | ||
Startowa | 560 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 175 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 10 min 24 s na 3000 m | ||
Długotrwałość lotu | 1,5 h | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
2 km kal. 7,92 mm | |||
|
Kondor D 2 – niemiecki dwupłatowy samolot myśliwski z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w niemieckiej wytwórni Kondor Flugzeugwerke w Essen. Z powodu niezadowalających osiągów maszyna nie weszła do produkcji seryjnej.
Historia
Po stworzeniu w 1917 roku w zakładach Kondor Flugzeugwerke w Essen nieudanego dwupłatowego samolotu myśliwskiego D 1, inżynier Walter Rethel zaprojektował jego poprawioną wersję, nazwaną Kondor D 2[1]. Przyjęto konwencjonalny układ komory płatów, stosując dwudźwigarowe skrzydła połączone parą pojedynczych słupków[1][2]. Pierwszy prototyp miał lotki jedynie na górnym płacie, na drugim zamontowano je na wszystkich skrzydłach[1][2]. Do napędu maszyny zastosowano silnik rotacyjny Oberursel Ur.II[1].
Samolot został oblatany w maju 1918 roku, a jego dwa egzemplarze (o numerach fabrycznych 200 i 201) wzięły udział w organizowanym przez Idflieg drugim konkursie na samolot myśliwski w Adlershof w czerwcu 1918 roku[1][2][a]. Maszyny były testowane m.in. przez por. Hermanna Göringa, który pochwalił ich dobre właściwości lotne, lecz skrytykował niskie osiągi[1]. W związku z tą opinią prace nad myśliwcem zostały przerwane[1].
Opis konstrukcji i dane techniczne
Kondor D 2 był jednosilnikowym, jednoosobowym dwupłatem myśliwskim[2]. Długość samolotu wynosiła 4,87 metra, a rozpiętość skrzydeł 7,59 metra[1][2]. Powierzchnia nośna wynosiła 13,34 m²[1][2]. Masa pustego płatowca wynosiła 380 kg, zaś masa startowa – 560 kg[1][b]. Wysokość samolotu wynosiła 2,41 metra[1][2]. Napęd stanowił chłodzony powietrzem 9-cylindrowy silnik rotacyjny Oberursel Ur.II o mocy 82 kW (110 KM)[1]. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 175 km/h, zaś długotrwałość lotu 1,5 godziny[1][c]. Maszyna osiągała pułap 3000 metrów w czasie 10 minut i 24 sekund oraz 5000 metrów w czasie 33 minut i 6 sekund[1][2].
Uzbrojenie składało się z dwóch stałych zsynchronizowanych karabinów maszynowych LMG 08/15 kalibru 7,92 mm[1].
Uwagi
- ↑ Prototypy Konrad D 2 zostały na tym konkursie nazwane tymczasowo przez Idflieg jako Konrad D.I (pierwszy prototyp) i Konrad D.II (drugi)[1].
- ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 438 podaje masę samolotu pustego wynoszącą 370 kg, a masę startową 550 kg.
- ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 438 podaje, że prędkość maksymalna wynosiła 170 km/h.
Przypisy
Bibliografia
- Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. New York: Doubleday & Company, Inc., 1970. ISBN 0-370-00103-6. (ang.).
- William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Sylwetka samolotu Kondor D 2 w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2023-06-26]. (ros.).
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e