Kilian Ignaz Dientzenhofer

Data i miejsce urodzenia

1 września 1689
Praga

Data i miejsce śmierci

18 grudnia 1751
Praga

Narodowość

czeska

Praca

Styl

barok

Multimedia w Wikimedia Commons

Kilian Ignaz Dientzenhofer, Kilián Ignác Dientzenhofer (ur. 1 września 1689 w Pradze, zm. 18 grudnia 1751 tamże) – najwybitniejszy architekt czeskiego baroku.

Życiorys

Był synem Christopha, bratankiem Johanna i Johanna Leonharda. Uczył się w kolegium jezuitów na Malej Stranie, później studiował filozofię i matematykę na Uniwersytecie Karola i w Wiedniu.

Architektury uczył się u swego ojca. Wzorował się na Guarino Guarinim, Johannie Lucasie von Hildebrandcie i Francesco Borrominim. Był mistrzem w tworzeniu nowatorskich, oryginalnych planów budowli.

Współpracował z Janem Santinim-Aichelem, a w późniejszym okresie ze swoim zięciem, Anselmem Luragem(inne języki)^[1].

Główne dzieła

w Pradze:

opactwo benedyktynów w Břevnovie (ok. 1717),
Vila Amerika, obecnie muzeum Antonína Dvořáka (1717-1720),
kościół św. Jana Nepomucena i klasztor urszulanek na Hradczanach (1720-1728),
fasada Lorety (1723, nieznany autor planów),
biblioteka Clementinum (1723),
dom U Zlatého jelena przy obecnej ulicy Tomášskiej (1725–1726),
barokowa przebudowa kościoła św. Tomasza na Malej Stranie (1723-1731),
kościół św. Katarzyny na Nowym Mieście,
kościół NMP elżbietanek przy ulicy Na Slupi (1725),
kościół św. Bartłomieja na Starym Mieście (1726-1731),
kościół św. Jana Nepomucena na Skalce na Nowym Mieście (1730-1739),
kościół św. Karola Boromeusza na Nowym Mieście (1730-1740, obecnie prawosławna cerkiew św. Cyryla i Metodego),
pałac Inwalidów na Karlínie (1731-1737),
pojezuicki klasztor i kościół św. Mikołaja w Pradze na Malej Stranie (1732-1735),
dokończenie budowy kościoła św. Mikołaja na praskim Starym Mieście (1743-1751, budowę rozpoczął jego ojciec),
pałac Kinskich w Pradze,
Pałac Fürstenbergów w Pradze.

poza Pragą:

południowa część i fasada kolegium jezuickiego w Ołomuńcu (1720-1722),
pątniczy kościół Narodzenia NMP w Nicovie (1721),
kościół Wszystkich Świętych w Heřmánkovicach (1722-1726),
kościół św. Prokopa w Bezděkovie nad Metují (1724-1727),
kościół św. Anny w Vižňovie (1725-1727),
kościół św. Barbary w Otovicach (1725-1726),
kościół św. Wojciecha w Počaplach koło Terezína (do 1726),
przebudowa w stylu barokowym:
- klasztoru w Broumovie
- klasztornego kościoła pw. św. Wojciecha w Broumovie
- biblioteki klasztoru benedyktynów w Broumovie
- kościoła pw. św. Wacława w Broumovie (1726-1733),
kościół św. Markety w Šonovie (1726-1730),
opactwo benedyktynów w Legnickim Polu (1727-1731),
kościół św. Marii Magdaleny w Karlovych Varach (1729-1730)^{[potrzebny przypis]},
dokończenie budowy klasztoru w Kladrubach po śmierci architekta Jana Blažeja Santini-Aichela (do 1732),
kościół św. Franciszka Ksawerego w Opařanach (1732-1735),
kaplica NMP na Hvězdě (1732–1733),
kościół św. Klimenta w Odolenie Vodzie (1733-1735),
kościół Panny Marii Bolesnej w Dobrej Vodzie (1733-1735),
kościół św. Marii Magdaleny w Božanovie (1733-1738),
kościół św. Jana Nepomucena w Nepomuku (1734]-1738),
klasztor urszulanek w Kutnej Horze (1735),
kościół św. Piotra i Pawła w Březnie (po 1737),
kościół Narodzenia NMP w Hořicach (1741-1748),
kościół św. Jakuba Większego w Červeným Kostelcu (1744-1754, przebudowa),
kościół Wniebowzięcia NMP w Přešticach (po 1745),
kościół klasztorny i konwent w Dolním Ročovie (1746–1750),
Pałac Hrdly (1746–1747),
kościół św. Marcina w Chválenicach (1747-1752),
kościół św. Jana Chrzciciela w Paštikach u Blatné (1748-1749),
fasada kościoła św. Piotra w Wiedniu.