Kateryna Baindl

Kateryna Baindl
Катерина Баіндль
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Kateryna Ihoriwna Baindl

Państwo

 Ukraina

Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1994
Mikołajów

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Trener

Christopher Kas

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 1 WTA 125K, 5 ITF

Najwyżej w rankingu

62 (19 lutego 2018)

Australian Open

3R (2023)

Roland Garros

2R (2018, 2019)

Wimbledon

1R (2016, 2018, 2019, 2021, 2023)

US Open

2R (2017, 2020)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 13 ITF

Najwyżej w rankingu

139 (22 października 2012)

Australian Open

1R (2018, 2020)

Roland Garros

2R (2020)

Wimbledon

2R (2019, 2023)

US Open

1R (2018, 2019)

Multimedia w Wikimedia Commons

Kateryna Ihoriwna Baindl (z domu Kozłowa, ukr. Катерина Ігорівна Баіндль; ur. 20 lutego 1994 w Mikołajowie) – ukraińska tenisistka.

Kariera tenisowa

Zawodniczka występująca głównie w turniejach ITF. Występy w zawodowych turniejach rozpoczęła w październiku 2008 roku, biorąc udział dzięki dzikiej karcie w turnieju rangi ITF w Charkowie. W swoim debiucie przegrała już w pierwszej rundzie i to zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. Rok później, na tym samym turnieju, dotarła do ćwierćfinału singla i finału debla, a w 2010 roku, również w Charkowie, odniosła swoje pierwsze turniejowe zwycięstwo, wygrywając turniej gry podwójnej (w parze z Eliną Switoliną). W 2012 roku wygrała swój pierwszy turniej w grze pojedynczej. W sumie na swoim koncie ma pięć wygranych turniejów singlowych i trzynaście deblowych rangi ITF.

We wrześniu 2012 roku wzięła po raz pierwszy udział w kwalifikacjach do turnieju WTA w Taszkencie, ale przegrała w pierwszej rundzie z Ałłą Kudriawcewą.

6 kwietnia 2015 po raz pierwszy w karierze znalazła się w czołowej setce kobiecej klasyfikacji, zajmując 100. miejsce w światowym rankingu WTA singlistek.

W maju 2015 ogłoszono, iż w próbce moczu pobranej od zawodniczki w lutym 2015 wykryto niedozwolony środek z grupy stymulantów, dimetylobutyloaminę. Na Ukrainkę nałożono kary półrocznej dyskwalifikacji (do 15 sierpnia 2015) oraz odebrania punktów i nagród pieniężnych wywalczonych po 16 lutego[1].

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 2 (0–2)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 4 lutego 2018 Tajpej Twarda Węgry Tímea Babos 5:7, 1:6
Finalistka 2. 23 lipca 2023 Budapeszt Ceglana Marija Timofiejewa 3:6, 6:3, 0:6

Finały turniejów WTA 125

Gra pojedyncza 2 (1–1)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 10 września 2017 Dalian Twarda Rosja Wiera Zwonariowa 6:4, 6:2
Finalistka 1. 13 listopada 2022 Colina Ceglana Egipt Majar Szarif 6:3, 6:7(3), 5:7

Wygrane turnieje rangi ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 01/07/2012 Niemcy Stuttgart ITF 25 000 ziemna Argentyna Florencia Molinero 3:6, 7:5, 6:4
2. 18/08/2012 Rosja Kazań ITF 50 000 twarda Wielka Brytania Tara Moore 6:3, 6:3
3. 22/09/2012 Kazachstan Szymkent ITF 25 000 twarda Kazachstan Anna Danilina 6:3, 4:6, 6:4
4. 06/06/2014 Niemcy Versmold ITF 50 000 ziemna Holandia Richèl Hogenkamp 6:4, 6:7(3), 6:1
5. 09/07/2017 Włochy Rzym ITF 60 000 ziemna Kolumbia Mariana Duque Mariño 7:6(6), 6:4

Przypisy

  1. Smoliński Rafał: Czołowa ukraińska tenisistka przyłapana na dopingu. sportowefakty.pl, 2015-05-27. [dostęp 2015-05-27]. (pol.).

Bibliografia

  • Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-23]  (ang.).
  • Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-23]  (ang.).
  • Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-23]  (ang.).