Kąt graniczny

Ten artykuł od 2019-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kąt graniczny – maksymalny kąt, pod jakim promień świetlny może padać na granicę ośrodków ulegając przy tym załamaniu. Występuje tylko w sytuacji, gdy światło rozchodzące się w ośrodku o współczynniku załamania ${\displaystyle n_{1}}$ pada na granicę z ośrodkiem o współczynniku załamania ${\displaystyle n_{2},}$ takim że ${\displaystyle n_{2}<n_{1}.}$

Przy wzroście kąta padania promienia powyżej wartości kąta granicznego, promień nie załamuje się i pojawia się efekt całkowitego wewnętrznego odbicia^[1].

Wartość kąta granicznego można obliczyć ze wzoru Snelliusa, podstawiając za kąt załamania 90°:

${\displaystyle {\frac {\,\sin \varphi _{gr}\,}{\sin 90^{\circ }}}={\frac {\,n_{2}\,}{n_{1}}},}$

a zatem:

${\displaystyle \varphi _{gr}=\arcsin \left({\frac {\,n_{2}\,}{n_{1}}}\right),}$

gdzie ${\displaystyle n_{2}}$ jest współczynnikiem załamania ośrodka, od którego światło się odbija.

Przypisy