Jerzy Rebeta
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | 11 listopada 2018[1] |
| doktor habilitowany | |
| Specjalność: elity polityczne, grupy nacisku, historia myśli politycznej i społecznej, Kościół, naród a państwo, państwo, politologia | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | 28 marca 1992[2] |
Jerzy Piotr Rebeta (ur. 14 kwietnia 1932 w Częstochowie, zm. 11 listopada 2018) – polski politolog, doktor habilitowany, profesor nadzwyczajny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II[1][3].
Życiorys
W 1957 ukończył studia na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[1]. Obronił pracę doktorską pt. Komentarz Pawła z Worczyna do Etyki Nikomachejskiej Arystotelesa z 1424 r. Zarys problematyki filozoficzno-społecznej, otrzymując stopień naukowy doktora 16 stycznia 1968. 29 marca 1984 nadano mu stopień doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy zatytułowanej Początki nauk społecznych w Polsce. Podstawy metodologiczne[2][1]. 28 marca 1992 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego KUL[2].
W styczniu 1976 roku podpisał list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[4].
Życie prywatne
Jego żoną była Alicja Romualda Pabin, z którą miał troje dzieci: dwie córki i syna[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Zmarł prof. Jerzy Rebeta, prekursor badań politologicznych na KUL. wyborcza.pl. [dostęp 2018-11-20].
- ↑ a b c d e f Odszedł prof. Jerzy Rebeta. KUL. [dostęp 2018-11-20].
- ↑ Dr hab. Jerzy Rebeta, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-11-21] .
- ↑ Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 30.
