Jan Czykwin

Jan Czykwin

Data i miejsce urodzenia	18 maja 1940 Dubicze Cerkiewne
Data i miejsce śmierci	14 listopada 2022 Bielsk Podlaski
Narodowość	białoruska
Język	białoruski, polski
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Dziedzina sztuki	poezja
Odznaczenia

Jan Czykwin (ur. 18 maja 1940 w Dubiczach Cerkiewnych, zm. 14 listopada 2022 w Bielsku Podlaskim^[1]) – białoruski i polski poeta, historyk literatury, tłumacz; profesor nauk humanistycznych.

Życiorys

Debiutował na łamach pisma „Niwa” w 1957. W 1964 ukończył rusycystykę na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1969 pracował w filii UW w Białymstoku, od 1985 do 1997 na Uniwersytecie Warszawskim, a od 1998 był pracownikiem Uniwersytetu w Białymstoku. W tymże roku uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych^[2].

W 1989 został prezesem Białoruskiego Stowarzyszenia Literackiego „Białowieża”.

W 2008 został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[3].

W 2015 został odznaczony Medalem Franciszka Skaryny Republiki Białorusi^[4].

Publikacje

• „Idu” (1969)
• „Swiataja studnia” (1970)
• „Niespakoj” (1977)
• „Na progu świata” (1983)
• „Splot słoneczny” (1988)
• „Swietły mih” (1989)
• „Kruhawaja czara” (1992)
• „Swiet pierwszy i aposzni” (1997)

Przypisy

Bibliografia

• Polscy pisarze współcześni. Informator 1944-1970, opracował Lesław M. Bartelski, Warszawa 1972.
• Ян Чыквін (w:) Беларускія пісьменнікі Польшчы, Мінск 2000, s. 399, ISBN 985-6318-80-7.

Linki zewnętrzne

• Sylwetka i utwory Jana Czykwina na stronie kamunikat.net. kamunikat.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)].