Jørgen Leschly Sørensen

Jørgen Leschly Sørensen

Data i miejsce urodzenia	24 września 1922 Lumby
Data i miejsce śmierci	21 lutego 1999 Odense
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1939–1944 Odense BK ? (?) 1945–1946 B 93 ? (?) 1946–1949 Odense BK ? (?) 1949–1953 Atalanta BC 134 (51) 1953–1955 A.C. Milan 64 (28) 1958–1962 Odense BK ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1946–1949 Dania 14 (8)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie brąz Londyn 1948 piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons

Jørgen Leschly Sørensen (ur. 24 września 1922 w Lumby, zm. 21 lutego 1999 w Odense) – duński piłkarz. Reprezentant Danii, brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w 1948. W trakcie kariery piłkarskiej występował m.in. w Odense BK, Atalancie i A.C. Milan. Mistrz Włoch z rossoneri w sezonie 1954-1955.

Kariera amatorska

Jørgen Leschly Sørensen urodził się w Lumby, ok. 8 km od Odense^[1]. Zaczął grać w piłkę w klubie z niższej ligi w rodzinnym mieście^[2]. W 1939 roku przeniósł się do Odense BK, gdzie zanotował debiut w seniorskiej piłce^[2]. Po II wojnie światowej duńskie ligi piłkarskie zostały przebudowane w wyniku czego drużyna Odense została zdegradowana do trzeciej klasy rozgrywkowej.

Kończąc swoją edukację Sørensen spędził rok w Kopenhadze i w trakcie tego pobytu chciał występować w stołecznym zespole AB^[3]. Trener drużyny Arne Kleven poinformował go, że ten nie będzie mógł liczyć na grę w pierwszym składzie. Chcąc przede wszystkim grać w piłkę Sørensen postanowił wybrać inny klub ze stolicy – B 93^[3]. Już w pierwszym sezonie został najlepszym strzelcem ligi z 16 golami na koncie^[4], a drużyna B 93 zdobyła tytuł mistrzowski duńskiej pierwszej ligi 1945-46^[2]. 16 czerwca 1946 zadebiutował również w reprezentacji Danii^[5] w przegranym 1–2 meczu z Norwegią. Sørensen strzelił wtedy swojego premierowego gola w meczu międzynarodowym^[6]. W momencie, gdy wracał do Odense w 1946 roku, zespół znajdował się w drugiej lidze. Sørensen pomógł swojemu zespołowi z powrotem awansować do najwyższej klasy rozgrywkowej już w pierwszym roku^[7]. Został wybrany do duńskiej drużyny na Letnie Igrzyska Olimpijskie 1948^[2], gdzie występował z późniejszymi gwiazdami europejskiej piłki Johnem Hansenem, Karlem Aage Præstem i Karlem Aage Hansenem. W turnieju zagrał jeden mecz i zdobył jedną bramkę. Dania zdobyła 3 miejsce pokonując 5-3 reprezentację Wielkiej Brytanii^[6]. Jeszcze przed podpisaniem profesjonalnego kontraktu z Atalantą, w sezonie 1948-49 został najlepszym strzelcem ligi z 16 golami na koncie^[4]. Jako profesjonalista nie miał już możliwości grać dla amatorskiej reprezentacji Danii. W okresie od czerwca 1946 do czerwca 1949 w barwach narodowych rozegrał 14 meczów i zdobył 8 bramek^[6].

Kariera zawodowa

W 1949 roku Sørensen wraz z kolegą z olimpijskiej drużyny Karlem Aage Hansenem dołączył do zespołu Atalanty BC z włoskiej Serie A^[8]. Transfer Leschly’ego nastąpił w wyniku polecenia go właśnie przez Hansena^[9]. Pierwszy występ Sørensena w drużynie Nerazzurri to mecz towarzyski z jego byłą drużyną Odense na Odense stadion. Leschly miał wprowadzić zespół na boisko, ale Karl Aage Hansen zatrzymał pozostałych graczy a były zawodnik Odense wyszedł na plac gry sam by otrzymać gromkie brawa od kibiców^[3]. Sørensen spędził cztery sezony w Atalancie strzelając 51 goli w 134 meczach. W czasie jego pobytu w Atalancie grali tam również jego rodacy Poul „Rassi” Rasmussen i Svend Jørgen Hansen^[8]. W 1953 przeniósł się do ligowego rywala A.C. Milan, w którym grał przez dwa sezony strzelając 28 goli w 64 meczach^[8]. Zdobył scudetto w sezonie 1954-55, zanim opuścił rossoneri w 1955 roku^[2]. Milan zaproponował mu przedłużenie kontraktu, ale Sørensen zdecydował się na powrót do Danii^[3]. W sierpniu tego samego roku został wybrany do europejskiej reprezentacji w meczu przeciwko drużynie Wielkiej Brytanii z okazji 75-lecia Związku Piłkarskiego Irlandii Północnej^[10]. Zadaniem Sørensena w tym meczu była neutralizacja poczynań ofensywnych angielskiego piłkarza Stanleya Matthewsa^[3] co się powiodło, ponieważ drużyna Europy wygrała 4-1^[10].

Kiedy Sørensen wrócił do Danii w 1955 roku, on i inni byli piłkarze z profesjonalnymi kontraktami nie byli dopuszczani przez Duński Związek Piłki Nożnej do gry w krajowej lidze amatorów ze względu na ich status byłych profesjonalistów. Piłkarze zorganizowali szereg nieoficjalnych meczów, które cieszyły się dużą popularnością, skoncentrowanych wokół domu wakacyjnego Karla Aage Præsta w Liseleje^[11]. W 1958 roku DBU zezwolił na grę w lidze byłym profesjonalistom po okresie dwuletniej kwarantanny. Leschly będąc poza grą przez dłuższy okres mógł powrócić do rozgrywek już w tym roku^[2]. W trakcie zakazu trenował swój były klub Odense BK^[2], a po jego zniesieniu występował w nim znów jako piłkarz. Grał tam aż do przejścia na sportową emeryturę w 1963 roku i ponownie został trenerem OB^[12]. Sorensen był członkiem komisji wybierającej zawodników do reprezentacji Danii w 1970 roku^[13]. Był jej członkiem dopóki nie została rozwiązana w 1979 roku, kiedy to jej obowiązki zostały w całości przekazane selekcjonerowi reprezentacji^[13].

Osiągnięcia

Klubowe

• Mistrz Danii: 1945-46 z B 93
• Serie A: 1954-55 z Juventusem

Reprezentacyjne

• Igrzyska Olimpijskie: III miejsce w 1948

Przypisy

Bibliografia

• Knud Lundberg: Dansk Fodbold. Wyd. 1. Fra Breslau til Bronceholdet. Kopenhaga: Rhodos, 1986. ISBN 87-7245-132-7.