Iwanhorod (obwód czerkaski)
 | Ten artykuł dotyczy wsi w obwodzie czerkaskim. Zobacz też: inne znaczenia nazwy Iwanhorod. |
 | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Wysokość | 233 m n.p.m. |
| Populacja (2001) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy | +380 4745 |
| Kod pocztowy | 20040 |
| Tablice rejestracyjne | CA / 24 |
Położenie na mapie obwodu czerkaskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 48°48′10″N 29°48′09″E/48,802778 29,802500 | |
Iwanhorod (ukr. Івангород, pol. Iwangród) – wieś na Ukrainie w obwodzie czerkaskim, w rejonie humańskim, centrum silskiej rady. Położony nad rzeką Udycz[1].
Historia
Najstarsze ślady osodnictwa w Iwanohrodzie sięgają czasów prehistorycznych, czego śladem mogą być pozostałości grodziska łączonego z kulturą trypolską. W średniowieczu miejscowość leżała na szlaku czumackim z Kijowa na Krym. W XIII w. wraz z innymi terytoriami dawnej Rusi Kijowskiej znalazł się w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego, a następnie w Rzeczypospolitej (województwo bracławskie). Iwanhorod leżał na terenie włości humanieckiej (pustynię pewną Umany nazwaną) darowanej Walentemu Aleksandrowi Kalinowskiemu konstytucją sejmową z 1609 r. Kalinowscy przyczynili się do zagospodarowania tych rozległych terenów Bracławszczyzny regularnie pustoszonej przez Tatarów. W czasie powstania Chmielnickiego Iwanogród (od 1649 r.) stał się miasteczkiem sotennym jako stolica sotni iwanogrodzkiej w obrębie pułku humańskiego. Miejscowym setnikiem, dowódcą 201 kozaków[2], był Wasyl Bubłyk (Bublik, Василь Бублик), znany z tego, że został w 1652 r. stracony za zdradę i zamiar zabicia Chmielnickiego[3][4].
Po II rozbiorze Rzeczypospolitej Iwanogród znalazł się pod panowaniem Imperium Rosyjskiego (ujezd hajsyński guberni podolskiej)
Linki zewnętrzne
- Iwangród, powiat hajsyński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 311 .
- Iwanhorod na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- Ivangorod na Wikimapii
- Pogoda w Iwanhorodzie
Przypisy
- ↑ Udycz al. Hadycz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 746 .
- ↑ Склад Уманського козацького полку. [dostęp 2012-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-03)].
- ↑ Ю. А. Мицик, О. Г. Бажан, В. С. Власов, Історія України, Києво-Могилянська академія, Київ 2008
- ↑ O kozaku Bubliku nasłanym ponoć przez Marcina Kalinowskiego wspomina m.in. w swoim pamiętniku Albrycht Stanisław Radziwiłł (s. 470). Por. też Wojciech Jacek Długołęcki: Batoh 1652. Warszawa: Bellona, 1995, s. 25-26, 44. ISBN 83-11-08402-5.
