Ibykos

Pomnik pamięci Ibykosa w Reggio Calabria (antyczne Rhegion)

Ibykos, gr. Ἴβυκος, łac. Ibycus (druga połowa VI wieku p.n.e.) – grecki poeta liryczny pochodzący z południowoitalskiego Rhegion (Rhegium).

Po młodości spędzonej w ojczyźnie udał się na Samos, gdzie rozwijał swój talent na dworze tyrana Polikratesa. Był autorem pieśni chóralnych i liryków erotycznych, które zachowały się jedynie we fragmentach (cytaty u pisarzy antycznych i teksty w odkrytym papirusie egipskim).

Reprezentował dwa odmienne nurty liryki, tworząc pod wpływem Stezychorosa[1] poematy o tematyce mitologicznej, lecz będąc także autorem krótkich erotyków (wyrażających uczucia homoseksualne), zaliczany do największych twórców tego gatunku. Miał pisać również ody (epinikion) dla zwycięzców w igrzyskach olimpijskich, poprzedzając w tym Pindara i Symonidesa[2].

Na język polski twórczość Ibykosa tłumaczona była przez Jana Czubka, Jerzego Danielewicza, Stefana Srebrnego i Wiktora Steffena[3].

W historycznym przekazie znany bardziej dzięki niezwykłym okolicznościom przypadkowej śmierci, którym m.in. Friedrich Schiller poświęcił balladę Żurawie Ibykosa (Die Kraniche des Ibykus, 1797), i co w literaturze stało się tzw. motywem wędrownym[3].

Według legendy, zamordowanie poety przez rozbójników zostało swoiście pomszczone przez żurawie, które w chwili śmierci wezwał na świadków. Po pewnym czasie jeden z zabójców przebywających na igrzyskach w Himerze, na widok przelatujących ptaków zakrzyknął „Oto żurawie Ibykosa”. Okrzyk ten zdradził go i schwytani mordercy zostali ukarani. Odtąd metaforyczne wyrażenie „żurawie Ibykosa” oznacza niespodziewanych świadków dokonanej zbrodni[4].

Przypisy

  1. Zapewne dlatego już w starożytności przypisywano mu utwory z uznanym ostatecznie autorstwem Stezychorosa, jak Zburzenie Ilionu czy Igrzyska pogrzebowe ku czci Peliasa (Słownik pisarzy antycznych, dz. cyt., s. 267).
  2. David Sacks: Encyklopedia świata starożytnych Greków, dz. cyt.
  3. a b Słownik pisarzy antycznych, dz. cyt., s. 268.
  4. Władysław Kopaliński: Słownik eponimów, czyli wyrażeń odimiennych. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2004, s. 125.

Bibliografia

  • Ibykos, [w:] AnnaA. Świderkówna AnnaA. (red.), Słownik pisarzy antycznych, wyd. 3, Warszawa: Wiedza Powszechna, 2001, s. 267-268, ISBN 83-214-1199-1 .
  • DavidD. Sacks DavidD., Encyklopedia świata starożytnych Greków, Warszawa: Książka i Wiedza, 2001, s. 188, ISBN 83-05-13169-6 .
  • Ibikos, [w:] RyszardR. Kulesza RyszardR. (red.), Słownik kultury antycznej, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2012, s. 232, ISBN 978-83-235-0942-4 .
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000354540355, 0000000403609188, 0000000118712821, 0000000455706596
  • VIAF: 212789148, 25398486, 211785663, 177899015, 264493003, 8839159477630527990005, 421159474327227662793, 18161028774323741032, 716152636076920051672, 76159248478204870001, 628158790508838850789
  • LCCN: n90702411
  • GND: 118775448
  • LIBRIS: tr58cz9c2b055xk
  • BnF: 12256897p
  • SUDOC: 031333966
  • SBN: VIAV001063
  • BNE: XX1002297
  • NTA: 069746753
  • BIBSYS: 90624742
  • Open Library: OL5287006A
  • PLWABN: 9811720109505606
  • NUKAT: n2011170108
  • J9U: 987007369842405171
  • ΕΒΕ: 49703, 187135
  • WorldCat: viaf-212789148, viaf-211785663, viaf-421159474327227662793