Hermann Prey : Życiorys, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Hermann Prey

Imię i nazwisko

Hermann Oskar Karl Bruno Prey

Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1929
Berlin

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

23 lipca 1998
Krailling

Typ głosu

baryton

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Strona internetowa

Hermann Oskar Karl Bruno Prey^[1] (ur. 11 lipca 1929 w Berlinie, zm. 22 lipca 1998 w Krailling^[1]) – niemiecki śpiewak, baryton.

Życiorys

Studiował w Hochschule für Musik w Berlinie u Günthera Bauma i Harry’ego Gottschalka^[2]. W 1951 roku dał swój pierwszy recital pieśniarski^[3]. W 1952 roku zdobył I nagrodę w konkursie wokalnym Hessischen Rundfunks we Frankfurcie nad Menem i debiutował na scenie operowej w Wiesbaden jako Moruccio w operze Niziny Eugena d’Alberta^[3]. W latach 1953–1960 występował w Staatsoper w Hamburgu^[3]. Gościnnie występował w Wiedniu (1956), Berlinie (1956) i Salzburgu (1959)^[2]. Brał udział w prapremierowych przedstawieniach Pallas Athene weint Ernsta Křenka (1955) i Der Prinz von Homburg H.W. Henzego (1960)^[1]^[3]. Od 1960 roku występował w Bayerische Staatsoper w Monachium, która w 1962 roku nadała mu tytuł Kammersänger^[3]. W 1960 roku wystąpił w nowojorskiej Metropolitan Opera jako Wolfram w Tannhäuserze Richarda Wagnera^[2]^[3]. Od 1973 roku związany był na stałe z Covent Garden Theatre w Londynie^[2]^[3]. Brał udział w festiwalu w Bayreuth w roli Wolframa w Tannhäuserze (1965–1967) i Beckmessera w Śpiewakach norymberskich (1981–1984, 1986)^[1]. W 1989 roku wystąpił w Warszawie na koncercie zorganizowanym przez Leonarda Bernsteina z okazji 50. rocznicy wybuchu II wojny światowej^[4].

Do jego popisowych ról operowych należały: Hrabia Almaviva w Weselu Figara, Papageno w Czarodziejskim flecie, Guglielmo w Così fan tutte, Figaro w Cyruliku sewilskim^[2]. Wykonywał też repertuar pieśniarski, w tym Schumanna, Schuberta i Brahmsa^[2]. Nagrał 27 płyt w serii „Hermann Prey Lied Edition”^[3]. Często występował w telewizji^[3].

Otrzymał Bawarski Order Zasługi (1977), Wielki Krzyż Zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1981), Order Maksymiliana (1986)^[5] i Wielką Srebrną Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii (1998)^[6]. Od 1982 roku wykładał w Wyższej Szkole Muzyki i Teatru w Hamburgu^[2]^[3]. Opublikował autobiografię pt. Premierenfieber (1981)^[1]^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Dictionary of German Biography. T. Volume 8 Plett – Schmidseder. München: K.G. Saur, 2005, s. 71. ISBN 3-598-23298-5.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2865–2866. ISBN 0-02-865530-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 190. ISBN 978-83-224-0837-7.
↑ Paul R. Laird, Hsun Lin: Historical Dictionary of Leonard Bernstein. Lanham: Rowman & Littlefield, 2019, s. 216. ISBN 978-1-5381-1345-5.
↑ Prey, Hermann. deutsche-biographie.de. [dostęp 2021-04-09]. (niem.).
↑ Anfragebeantwortung. parlament.gv.at. s. 1218. [dostęp 2021-03-23]. (niem.).