Guadalupe Victoria

Ten artykuł dotyczy polityka meksykańskiego. Zobacz też: miasto w Meksyku.

Guadalupe Victoria

Data i miejsce urodzenia	29 września 1786 Tamazula
Data i miejsce śmierci	21 marca 1843 Perote
Prezydent Meksyku
Okres	od 10 października 1824 do 1 kwietnia 1829
Poprzednik	Augustyn I[a]
Następca	Vicente Guerrero
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Guadalupe Victoria właśc. José Miguel Ramón Adaucto Fernández y Félix (ur. 29 września 1786 w Tamazula, zm. 21 marca 1843 w Perote) – meksykański polityk i wojskowy (generał^[1]), pierwszy prezydent Meksyku w latach 1824–1829.

Życiorys

Victoria urodził się w rodzinie meksykańskich criollo 29 września 1786 roku w Tamazuli w Durango^[2][3].

Studiował w seminarium katolickim w Durango i w Colegio de San Ildefonso w Meksyku^[2][3]. Porzucił studia i przyłączył się do rebeliantów dowodzonych przez José Maríę Morelosa (1765–1815)^[3]. Zmienił nazwisko aby okazać swe oddanie walce o suwerenność Meksyku (Matka Boska z Guadalupe jest patronką Meksyku i została przyjęta jako symbol powstania)^[3]. Po śmierci Morelosa, Victoria kontynuował walkę przeciwko Hiszpanom w górach położonych koło Veracruz i Puebli. Po wycofaniu się wojsk kolonialnych z Meksyku i uznaniu przez Hiszpanię niepodległości swojej byłej kolonii do władzy doszedł Agustin de Iturbide (1783–1824). Początkowo Victoria popierał go ale po tym jak Iturbide w 1822 roku aresztował wszystkich przeciwników politycznych i rozwiązał legislaturę przyłączył się do zamachu stanu przeprowadzonego przez gen. Lópeza de Santa Annę (1794–1876)^[3]. W 1823 roku spiskowcy doprowadzili do obalenia Iturbidego.

W 1824 roku Victoria został pierwszym prezydentem Meksyku wybranym w wyborach^[3]. Mimo że jako dowódca wojskowy wykazywał się nieprzeciętnymi zdolnościami, to jako prezydent nie miał odpowiednich kompetencji. Victoria nie mógł sobie poradzić z zawiłościami polityki, często był wykorzystywany przez tych, którym zaufał. Za jego rządów gospodarka kraju kulała i praktycznie nie przeprowadzono żadnych ważniejszych reform. Iturbide, który powrócił z wygnania z Włoch, został wkrótce stracony. W sprawach zagranicznych młode państwo nawiązało stosunki dyplomatyczne z wszystkimi ważniejszymi państwami. Victoria wyrzucił z kraju także wszystkich Hiszpanów, którzy byli nielojalni wobec nowej władzy. Najtrudniejszym momentem w jego prezydenturze był roku 1827, kiedy to wiceprezydent Nicolás Bravo (1786–1854) przygotował zamach stanu, który został stłumiony dzięki pomocy generałów Santa Anny i Vicentego Guerrero (1782–1831).

Victoria zmarł wskutek komplikacji związanych z epilepsją w 1843 roku w Perote^[3], gdzie też został pochowany.

Uwagi

Przypisy