Friedrich Egon von Fürstenberg
| Kardynał prezbiter |
 |
| |
| Kraj działania | Czechy |
| Data i miejsce urodzenia | 8 października 1813
Wiedeń |
| Data i miejsce śmierci | 20 sierpnia 1892
Hukvaldy |
| Miejsce pochówku | Katedra św. Wacława w Ołomuńcu |
| Arcybiskup Ołomuńca |
| Okres sprawowania | 1853–1892 |
| |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Prezbiterat | 15 października 1836 |
| Nominacja biskupia | 6 czerwca 1853 |
| Sakra biskupia | 4 września 1853 |
| Kreacja kardynalska | 12 maja 1879
Leon XIII |
| Kościół tytularny | San Crisogono |
 | Multimedia w Wikimedia Commons | |
Sukcesja apostolska
| Data konsekracji | 12 maja 1879 |
| Konsekrator | Friedrich Josef von Schwarzenberg |
| Współkonsekratorzy | Antonín Arnošt Schaaffgotsche
Rudolf von Thysebaert |
| Konsekrowani biskupi | | Augustin Pavel Wahala | 1866 | | Karel Nöttig | 1871 | | Gustav de Belrupt-Tissac | 1881 | | František Saleský Bauer | 1882 | |
Friedrich Egon von Fürstenberg, czes. Bedřich z Fürstenberka (ur. 8 października 1813 w Wiedniu, zm. 20 sierpnia 1892 w Hukvaldach) – arcybiskup ołomuniecki w latach 1853–1892.
Życiorys
W 1832 został kanonikiem ołomunieckim dzięki poparciu cesarza Franciszka I. 15 października 1836 przyjął święcenia kapłańskie. W 1838 uzyskał doktorat z teologii. Wkrótce został prepozytem kapituły w Kromieryżu.
6 czerwca 1853 kapituła ołomuniecka wybrała go na arcybiskupa. Święcenia biskupie przyjął 4 września 1853. W latach 1854–1860 wybudował w Kromieryżu gimnazjum męskie. Dbał o budowę o kościołów w swojej archidiecezji. W 1859 doprowadził do beatyfikacji Jana Sarkandra. Arcybiskup nigdy nie nauczył się czeskiego, ale mimo to dbał o równouprawnienie niemieckiego i czeskiego w swojej archidiecezji. 12 maja 1879 został mianowany kardynałem z tytułem San Crisogono.
Bibliografia
- Milan M. Buben, Encyklopedie českých a moravských sídelních biskupů, Praha 2000, s. 83–86.
| Biskupi ołomunieccy | - Gec (976–przed 1031)
- Jan I (1063–1085)
- Vezel (1088–1091)
- Andrzej (1091–1096)
- Piotr I (1097/1099–1104)
- Jan II (1104–1126)
- Henryk Zdík (1126–1151)
- Jan III (1151–1157)
- Jan IV z Litomyśli (1157–1172)
- Detleb (1172–1182)
- Pelhřim (1182–1184)
- Kaim (Chaim von Böhmen) (1184–1194)
- Engelbert z Brabantu (1194–1199)
- Jan Bavor (1199–1201)
- Robert (1201–1240)
- Konrad z Friedberka (1241–1245)
- Bruno ze Schauenburga (1245–1281)
- Dytryk z Hradce (1281–1302)
- Jan VI z Valdštejna (1302–1311)
- Petr II Andělův (Angeli) de Ponte Corvo (1311–1316)
- Konrad II (1316–1326)
- Jindřich Berka z Dubé (1327–1333)
- Jan Volek (1334–1351)
- Jan Očko z Vlašimi (1351–1364)
- Jan ze Środy (1364–1380)
- Petr Jelito (1381–1387)
- Jan Sobiesław Luksemburski (1387)
- Mikołaj z Riesenburka (1388–1397)
- Jan Mráz (1398–1403)
- Lacek z Kravař (1403–1408)
- Konrád z Vechty (1409–1412)
- Václav Králík z Buřenic (1412–1416)
- Jan Železný (1416–1430)
- Kuneš ze Zvole (1430–1434)
- Paweł z Miličína (1434–1450)
- Jan XIII (Johann XIV. Haz) (1450–1454)
- Bohuslav ze Zvole (1454–1457)
- Tas z Boskovic (1457–1482)
- Stanislav Thurzo (1497–1540)
- Bernard Zoubek ze Zdětína (1540–1541)
- Jan Skála z Doubravky a Hradiště (1541–1553)
- Markus Kuen (1553–1565)
- Vilém Prusinovský z Víckova (1565–1572)
- Jan Grodecký (1572–1574)
- Tomáš Albín z Helfenburka (1574–1575)
- Jan Mezoun z Telče (1576–1578)
- Stanislav Pavlovský (1579–1599)
- Franz von Dietrichstein (1599–1636)
- Jan Ernest z Plattenštejna (1636–1637)
- Leopold Wilhelm Habsburg (1637–1662)
- Karol Józef Habsburg (1663–1664)
- Karl II von Liechtenstein-Kastelkorn (1664–1695)
- Karol Józef Lotaryński (1695–1711)
- Wolfgang Hannibal von Schrattenbach (1711–1738)
- Jakob Ernst von Liechtenstein-Kastelkorn (1738–1745)
- Ferdinand Julius von Troyer (1745–1758)
- Leopold Friedrich z Egkhu (1758–1760)
- Maksymilian Hamilton (1761–1776)
|
|---|
| Arcybiskupi ołomunieccy | |
|---|
