Format otwarty

Format otwarty – format pliku, który jest niezależny od systemu oraz jest udostępniany bez żadnych ograniczeń, które utrudniałyby ponowne wykorzystywanie[1][2].

W odróżnieniu od formatu zamkniętego, format ten posiada jawną, ogólnodostępną specyfikację oraz strukturę, która nie jest ograniczona w żaden sposób przez prawo związane z licencjonowaniem, patentami, znakami towarowymi lub w inny sposób powodując, że każdy może wykorzystać je bezpłatnie w dowolnym celu (na przykład format udostępniony do domeny publicznej)[3].

Popularne otwarte formaty mają szansę stać się otwartymi standardami.

Przykłady otwartych formatów

  • OpenDocument – format plików dla programów biurowych, standard ISO
  • PNG – rastrowy format plików graficznych standaryzowany przez ISO/IEC
  • FLAC – format bezstratnej kompresji dźwięku
  • WebM – format kontenera wideo/audio
  • HTML – hipertekstowy język znaczników, obecnie szeroko wykorzystywany do tworzenia stron internetowych
  • gzip – program komputerowy służący do bezstratnej kompresji danych
  • CSS – arkusz stylu używany ze stronami WWW standaryzowany przez W3C

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Ustawa z dnia 11 sierpnia 2021 r. o otwartych danych i ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz.U. z 2023 r. poz. 1524).
  2. ↑ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie otwartych danych i ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (CELEX: 32019L1024).
  3. ↑ Definicja Wolnego Formatu Pliku. LINFO.org. [dostęp 2016-11-24].