Fargezja lśniąca : Morfologia, Zastosowanie, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Fargezja lśniąca

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

fargezja

Gatunek

fargezja lśniąca

Nazwa systematyczna

Fargesia nitida P.C.Keng
J.Bamb.Res.4(2),1985

Multimedia w Wikimedia Commons

Fargezja lśniąca^[3] (Fargesia nitida (Mitf.) P.C.Keng) – gatunek bambusa z rodziny wiechlinowatych (traw). Naturalnie występuje w Chinach na terenach prowincji Syczuan i Gansu. Stanowi składnik diety pandy wielkiej^[4]. Roślina może być z powodzeniem uprawiana w warunkach klimatycznych Polski^[5], posiada liczne odmiany uprawne.

Morfologia

Pędy wysmukłe, początkowo pokryte szarawym nalotem, nie rozgałęziają się w pierwszym roku. Osiągane przez nie wymiary na stanowiskach naturalnych podawane są z rozbieżnościami w różnych źródłach, wysokość 2-4(6) m^[4] lub 3-4 m^[6], przy średnicy źdźbła 10-20(25) mm^[4] lub 4-8 mm^[6]. Pochwy liściowe pozostają przez rok na pędach. Liście raczej małe, długości 4-11 cm^[6], według innych źródeł 5-8 cm^[4].

Zastosowanie

Uprawiana w Europie od końca XIX wieku jako roślina ozdobna. Wybrane odmiany uprawne:

'Eisenach'
'Gansu'
'Great Wall'
'Jiuzhaigou'
'McClure'
'Nymphenburg'

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2018-03-13] (ang.).
↑ Szymon Hoser, Wojciech Hoser, Katarzyna Nawrocka. Próba uporządkowania polskiego nazewnictwa bambusów przydatnych do uprawy w rodzimych warunkach klimatycznych.. „Wiadomości Botaniczne”. 61, 2017. Polskie Towarzystwo Botaniczne. DOI: 10.5586/wb.2017.001. ISSN 2543-6503. (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d Dieter Ohrnberger: The Bamboos of the world. Amsterdam: Elsevier, 1999. ISBN 0-444-50020-0.
↑ Szymon Hoser: Bambusy mrozoodporne w naszych warunkach klimatycznych. e-book: self-publisher, 2016, s. 92. ISBN 978-8-3932-6060-7.
↑ ^a ^b ^c Rick Darke: Manual of Grasses. Londyn: The Macmillan Press LTD, 1992, s. 169, seria: The New Royal Horticultural Society Dictionary of Gardening. ISBN 0-333-615352.