Etyloamina

Etyloamina
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
PIN

etanoamina[1]

inne

etyloamina, etyloazan[1]

Inne nazwy i oznaczenia
monoetyloamina, aminoetan
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C2H7N

Inne wzory

C
2H
5NH
2, CH
3CH
2NH
2

Masa molowa

45,08 g/mol

Wygląd

bezbarwna ciecz (poniżej punktu wrzenia) o rybim lub amoniakalnym zapachu i o słonym smaku[2]

Identyfikacja
Numer CAS

75-04-7
557-66-4 (·HCl)
593-55-5 (·HBr)

PubChem

6341

SMILES
CCN
InChI
InChI=1S/C2H7N/c1-2-3/h2-3H2,1H3
InChIKey
QUSNBJAOOMFDIB-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
0,689 g/cm³ (15 °C)[3]; ciecz
Rozpuszczalność w wodzie
mieszalna w każdym stosunku[3]
w innych rozpuszczalnikach
mieszalna z etanolem i eterem dietylowym[3]
Temperatura topnienia

(−81 ± 2) °C[3]

Temperatura wrzenia

(16,6 ± 0,2) °C[3]

Punkt krytyczny

183,4 °C[6]; 5,6 MPa[6]; 183 cm³/mol ≈ 0,246 g/cm³[6]

logP

−0,13 (25 °C)[4]

Kwasowość (pKa)

10,65 (25 °C)[5]

Współczynnik załamania

1,3663 (589 nm, 20 °C)[3]

Napięcie powierzchniowe

19,20 mN/m (25 °C)[7]

Prężność pary

141 kPa (25 °C)[8]

Budowa
Moment dipolowy

(1,22 ± 0,10) D[9]

Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanego źródła[10]
Płomień Butla gazowa Czaszka i skrzyżowane piszczele Wykrzyknik
Niebezpieczeństwo
Zwroty H

H220, H280, H314, H332, H335

Zwroty P

P260, P280, P303+P361+P353, P304+P340+P310, P305+P351+P338, P410+P403

Temperatura zapłonu

−16 °C[13]
−16 °C (zamknięty tygiel)[10]

Temperatura samozapłonu

385 °C[13]

Granice wybuchowości

3,5–14%[11]

Numer RTECS

KH2100000

Dawka śmiertelna

LD50 400 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)[12]

Podobne związki
Podobne związki

metyloamina, etanoloamina, etanol

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Etyloamina, etanoamina, CH
3CH
2NH
2 – organiczny związek chemiczny z grupy amin. Poniżej temperatury wrzenia (16,6 °C) jest bezbarwną cieczą o słonym smaku i zapachu przypominającym amoniak lub ryby[2]. Dobrze miesza się z wodą, etanolem i eterem dietylowym[3]. Jest wykorzystywana w syntezie chemicznej, w przetwórstwie ropy naftowej, przy produkcji leków, pestycydów, surfaktantów, inhibitorów korozji czy barwników[2].

Przypisy

  1. ↑ a b P-62 Amines and Imines, [w:] Henri A.H.A. Favre Henri A.H.A., Warren H.W.H. Powell Warren H.W.H., Nomenclature of Organic Chemistry. IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013, wyd. 1, Royal Society of Chemistry, International Union of Pure and Applied Chemistry, 2014, s. 669, DOI: 10.1039/9781849733069, ISBN 978-0-85404-182-4  (ang.).
  2. ↑ a b c MałgorzataM. Kupczewska-Dobecka MałgorzataM., MarekM. Dobecki MarekM., Etyloamina. Dokumentacja dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego, „Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy”, nr 2 (48), 2006, s. 101–115 .
  3. ↑ a b c d e f g Haynes 2016 ↓, s. 3-250.
  4. ↑ Haynes 2016 ↓, s. 5-174.
  5. ↑ Haynes 2016 ↓, s. 5-91.
  6. ↑ a b c Haynes 2016 ↓, s. 6-73.
  7. ↑ Haynes 2016 ↓, s. 6-192.
  8. ↑ Haynes 2016 ↓, s. 15-16.
  9. ↑ Haynes 2016 ↓, s. 9-62.
  10. ↑ a b Etyloamina, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 11 listopada 2020, numer katalogowy: 02946 [dostęp 2022-06-07] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  11. ↑ Haynes 2016 ↓, s. 16-23.
  12. ↑ Ethylamine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2022-06-07]  (ang.).
  13. ↑ a b Haynes 2016 ↓, s. 16-8.

Bibliografia

  • CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, ISBN 978-1-4987-5429-3  (ang.).
Kontrola autorytatywna (rodzaj indywiduum chemicznego):
  • LCCN: sh85045432
  • GND: 4656739-2
  • J9U: 987007557798305171
  • SNL: etylamin
  • Catalana: 0106963