Egbert z Trewiru
Egbert z Trewiru. Miniatura z Kodeksu Egberta |
| Data urodzenia | 950 |
| Data śmierci | 8/9 grudnia 993 |
| Arcybiskup Trewiru |
| Okres sprawowania | 977-993 |
| |
| Wyznanie | chrześcijaństwo |
| Sakra biskupia | 977 |
 | Multimedia w Wikimedia Commons | |
Egbert z Trewiru (ur. ok. 950, zm. 8 lub 9 grudnia 993) – arcybiskup Trewiru w latach 977-993.
Egbert był synem hrabiego Holandii Teodoryka II i Małgorzaty Flandryjskiej oraz bratem Arnulfa. Ukończył szkołę klasztorną w Egmont i w 976 r. został kanclerzem cesarza Ottona II. Funkcję tę pełnił przez rok. W 977 r. władca mianował Egberta arcybiskupem Trewiru.
Diecezja trewirska była wówczas zniszczona poprzez najazdy wikingów. Egbert ufundował wiele kościołów i przeniósł relikwie świętego Maternusa do trewirskiej katedry. W latach 980-983 wziął udział w wyprawie cesarza do Włoch, skąd przywiózł wiele relikwii. W 983 r. w Weronie podpisał traktat z Wenecją. W 984 r. poparł Henryka Kłótnika w jego staraniach o sukcesję po Ottonie II, ale już rok później pozyskał łaskę opiekunów nowego cesarza Ottona III, którzy wysłali go na rozmowy pokojowe z królem Francji Ludwikiem V Gnuśnym.
Egbert był mecenasem sztuki. Ufundował Kodeks Egberta dla opactwa św. Paulina w Trewirze. Na jego zamówienie wykonano także Psałterz Egberta (zwany również Kodeksem Gertrudy) oraz Registrum Gregorii. W warsztacie Egberta w Trewirze, jednym z najważniejszych warsztatów złotniczych okresu ottońskiego, wykonano m.in. relikwiarz św. Andrzeja, relikwiarz gwoździa (oba w skarbcu katedralnym w Trewirze), relikwiarz laski św. Piotra (skarbiec katedry w Limburgu), okładkę Złotego Kodeksu z Echternach oraz plakietę fundacyjną krzyża Ottona i Matyldy (skarbiec katedry w Essen).
Bibliografia
- Lexikon für Theologie und Kirche, Bd. 3, Freiburg im Breigau 1931, kolumny 544-545.
- Jacniacka M., Egbert, [w:] Encyklopedia katolicka, t. 4, Lublin 1985, kolumna 685.
| Biskupi | - Euchariusz (po 250)
- Waleriusz (po 250)
- Maternus (po 300)
- Agritius (314–329)
- Maksymin (329–346)
- Paulinus (347–358)
- Bonosus (358–373)
- Brytoniusz (374–386)
- Feliks (386–399)
- Mauritiusz (399–407)
- Leoncjusz (414–445)
- Sewer (449)
- Cyrillus (450–458)
- Jamlichus (do 475)
- Emerus (przed 500)
- Marus (przed 500)
- Woluzjan (przed 500)
- Milet (przed 500)
- Modest (przed 500)
- Maksimiam (502)
- Fibicius (511–525)
- Abrunculus (525–526)
- Nicecjusz (526–566)
- Magneryk (566–586)
- Gunderyk (600)
- Sabaudus (614)
- Moduald (622–647)
- Numerianusz (650–697)
- Basinusz (705)
- Lutwin (705–715)
- Milo (715–753)
- Wiomad (757–791)
|
|---|
| Arcybiskupi | - Richbod (791–804)
- Wizzo (805–809)
- Amalariusz (809–814)
- Hetti (814–847)
- Theutgaud (847–868)
- Bertolf (869–883)
- Radbod (883–915)
- Ruotger (915–931)
- Ruodbert (931–956)
- Heinrich I (956–964)
- Teodoryk I (965–977)
- Egbert (977–993)
- Ludolf (994–1008)
- Megingaud (1008–1015)
- Poppo von Babenberg (1016–1047)
- Eberhard (1047–1066)
- Kuno I von Pfullingen (1066–1066)
- Udo von Nellenburg (1066–1078)
- Egilbert von Ortenburg (1079–1101)
- Bruno von Bretten (1102–1124)
- Gottfried von Falmagne (1124–1127)
- Meginher von Falmagne (1127–1130)
- Albero von Montreuil (1131–1152)
- Hillin von Falmagne (1152–1169)
- Arnold I von Valcourt (1169–1189)
|
|---|
| Elektorzy Rzeszy i Arcybiskupi | - Johann I (1169–1212)
- Teodoryk z Wied (1212–1242)
- Arnold II von Isenburg (1242–1259)
- Henryk II von Finstingen (1260–1286)
- Boemund I von Warnesberg (1286–1299)
- Dieter z Nassau (1300–1307)
- Baldwin Luksemburski (1307–1354)
- Boemund II z Saarbrücken (1354–1362)
- Kuno II z Falkensteinu (1362–1388)
- Werner z Falkensteinu (1388–1418)
- Otto von Ziegenhain (1418–1430)
- Rhaban z Helmstätt (1430–1439)
- Jakub I von Sierck (1439–1456)
- Jan II z Badenii (1456–1503)
- Jakub II z Badenii (1503–1511)
- Richard z Greiffenklau do Vollrads (1511–1531)
- Jan III von Metzenhausen (1531–1540)
- Jan IV Ludwik von Hagen (1540–1547)
- Jan V von Isenburg (1547–1556)
- Jan VI Leyen (1556–1567)
- Jakub III von Eltz (1567–1581)
- Jan VI von Schönenberg (1581–1599)
- Lotar von Metternich (1599–1623)
- Filip Krzysztof von Sötern (1623–1652)
- Karol Kasper Leyen (1652–1676)
- Jan Hugo von Orsbeck (1676–1711)
- Karol Józef z Lotaryngii (1711–1715)
- Franz Ludwig von Pfalz-Neuburg (1716–1729)
- Franciszek Jerzy von Schönborn (1729–1756)
- Jan Filip von Walderdorff (1756–1768)
- Klemens Wacław Wettyn (1768–1801)
|
|---|
| Arcybiskupi | - Charles Mannay (1802–1816)
- Josef Hommer (1824–1836)
- Wilhelm Arnoldi (1842–1864)
- Leopold Pelldram (1865–1867)
- Matthias Eberhard (1867–1876)
- Michael Felix Korum (1881–1921)
- Franz Rudolf Bornewasser (1922–1951)
- Matthias Wehr (1951–1967)
- Bernhard Stein (1967–1980)
- Hermann Josef Spital (1981–2001)
- Reinhard Marx (2002–2007)
- Stephan Ackermann (od 2009)
|
|---|
