Dekrety polskie

Nie należy mylić z tzw. dekretem o Polakach (Polenstrafrechtsverordnung) z 1941 r.

Dekrety polskie (niem. Polenerlasse, Polen-Erlasse) – dekrety wydane przez nazistowskie Niemcy 8 marca 1940. Regulowały one sytuacje polskich robotników przymusowych w III Rzeszy (Zivilarbeiter).

Treść zarządzeń

Zarządzenia te specyficznie wprowadzały różne sposoby dyskryminacji polskich robotników, m.in.:

Obowiązek oznaczenia literą „P”, trwale przymocowaną do każdej sztuki noszonego ubrania i wyraźnie widoczną.
Płace znacznie mniejsze niż dla niemieckich czy zachodnich robotników.
Znacznie mniejsze racje żywnościowe niż dla niemieckich czy zachodnich robotników.
Zakaz opuszczania miejsca pobytu.
Zakaz wychodzenia po zmroku (objęcie godziną policyjną).
Zakaz odwiedzania niemieckich barów, restauracji i imprez tanecznych.
Zakaz korzystania z publicznych środków transportu.
Zakaz uczęszczania do kościoła.

Wiosną 1942 roku przyjęto rozporządzenia dla robotników wschodnich (Ostarbeiter), tzw. dekrety o robotnikach wschodnich (Ostarbeiter-Erlasse).

Bibliografia

Ulrich Herbert, William Templer: Hitler’s foreign workers: enforced foreign labor in Germany under the Third Reich. Cambridge University Press, 1997, ISBN 0-521-47000-5, str. 71-74 (ang.)
John C. Beyer; Stephen A. Schneider: Forced Labor under Third Reich – Part 1. (PDF) Nathan Associates Inc. and John C. Beyer; Stephen A. Schneider: Forced Labor under Third Reich – Part 2. (PDF) Nathan Associates Inc.