Bianzhong
 Bianzhong z grobu markiza Yi z Zeng, datowany na 433 p.n.e. | |||||||||
| Nazwa chińska | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| |||||||||
Bianzhong – starożytny chiński instrument muzyczny, składający się z zawieszonych na drewnianej ramie brązowych dzwonów różnej wielkości, w które uderzano specjalnym młotkiem celem wydobycia dźwięku. W zależności od wersji liczba dzwonków mogła być różna (9, 13, 16, 64 etc.)[1].
Najbardziej znany przykład bianzhong, datowany na 433 p.n.e., odkryto w 1978 roku w grobowcu markiza Yi z Zeng[2].
Przypisy
- p
- d
- e
| Typy |
|
|---|---|
| Znaczące dzieła |
|
| Inne |
|
- Britannica: art/bianzhong
