Antonio Maria Cagiano de Azevedo

Kardynał biskup

Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1797
Santopadre

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 1867
Rzym

Miejsce pochówku

Bazylika Świętego Krzyża w Jerozolimie

Biskup Senigallii

Okres sprawowania

1844–1848

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

10 sierpnia 1824

Sakra biskupia

11 lutego 1844

Kreacja kardynalska

25 stycznia 1844
Grzegorz XVI

Kościół tytularny

diecezja Frascati

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

11 lutego 1844

Konsekrator

Grzegorz XVI

Współkonsekratorzy

Costantino Patrizi Naro
Gabriele Ferretti

Konsekrowani biskupi
Luigi Filippi	13 marca 1853
Vincenzo Ciccolo Rinaldi	3 lipca 1853
Luigi Laterza	3 lipca 1853
Emidio Foschini	18 września 1853
Vincenzo Materozzi	18 września 1853
Mario Melini	26 grudnia 1855
Francesco Giampaolo	15 kwietnia 1855
Mariano Ricciardi	7 października 1855
Giuseppe Formisano	7 października 1855
Clemente Pagliaro	3 stycznia 1858
Jean-Pierre Sola	3 stycznia 1858
Fortunato Maurizi	3 stycznia 1858
Domenico Fanelli	3 października 1858
Carmelo Valenti	3 października 1858
Benedetto D’Acquisto	2 stycznia 1859
Valerio Laspro	25 marca 1860
Luigi Mariotti	25 marca 1860
Alessandro Paolo Spoglia	25 marca 1860
Sebastijan Francović	21 kwietnia 1861
Bernardino Trionfetti	5 października 1862
Antonio Maria Pettinari	3 stycznia 1864
Francesco Andreoli	3 stycznia 1864

Antonio Maria Cagiano de Azevedo (ur. 14 grudnia 1797 w Santopadre, zm. 13 stycznia 1867 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 14 grudnia 1797 w Santopadre, jako syn Ottavia Cagiano de Azevedo i Mariangeli Zagaroli^[1]. Studiował w Rzymie, m.in. na Papieskiej Akademii Kościelnej, gdzie uzyskał stopień doktora utroque iure^[1]. 10 sierpnia 1824 roku przyjął święcenia kapłańskie i wstąpił na służbę w Kurii Rzymskiej^[1]. Był między innymi protonotariuszem apostolskim, gubernatorem Spoleto i legatem w Ferrarze^[1]. W czasie epidemii dżumy w 1837 roku został wezwany do Rzymu, by kontrolować rozwój zarazy^[1]. W tym czasie został także rektorem La Sapienzy^[1]. 22 stycznia 1844 roku został wybrany biskupem Senigallii, a trzy dni później został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Croce in Gerusalemme^[2]. 11 lutego przyjął sakrę^[2]. W 1848 roku zrezygnował z kierowania diecezją, a sześć lat później został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Frascati^[2]. We wrześniu 1860 roku został penitencjariuszem większym^[2]. Zmarł 13 stycznia 1867 roku w Rzymie^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Antonio Maria Cagiano de Azevedo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-07-09]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Antonio Maria Cagiano de Azevedo. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-07-09]. (ang.).

Penitencjariusz większy

Niccolò de Romanis (1216–1218)
Tommaso da Capua (1219–1239)
Hugues de Saint-Cher (ok. 1245–1263)
Gui Foucault (1263–1265)
Enrico Segusio (1266–1271)
Pierre de Tarentaise (1273–1276)
Bertrand de Saint-Martin (1276–1278)
Bentivenga da Bentivengi (1279–1289)
Matteo d’Acquasparta (1289–1302)
Gentile da Montefiore (1302–1305)
Berenger Fredol (ok. 1306–1323)
Gauscelin de Jean (ok. 1323–1348)
Etienne Aubert (1348–1352)
Egidio Albornoz (1353–1359)
Francesco degli Atti (1359–1361)
Guillaume Bragose (1361–1367)
Étienne de Poissy (1369–1373)
Jean du Cros (1373–1378)
Eleazario da Sabrano (1378–1379)
Luca Rodolfucci de Gentili (1382–1389)
Niccolò Caracciolo Moschino (1389)
Francesco Carbone (1389–1405)
Antonio Caetani (1405–1412)
Pierre Girard (1409–1415)
Giovanni Dominici (1408–1415)
Giordano Orsini (1415–1438)
Niccolò Albergati (1438–1443)
Giuliano Cesarini (1443–1444)
Giovanni Berardi (1445–1449)
Domenico Capranica (1449–1458)
Filippo Calandrini (1458–1476)
Giuliano della Rovere (1476–1503)
Pedro Luis de Borja (1503–1511)
Leonardo Grosso della Rovere (1511–1520)
Lorenzo Pucci (1520–1529)
Antonio Pucci (1529–1544)
Roberto Pucci (1545–1547)
Ranuccio Farnese (1547–1565)
Carlo Borromeo (1565–1572)
Giovanni Aldobrandini (1572–1573)
Stanisław Hozjusz (1574–1579)
Filippo Boncompagni (1579–1586)
Ippolito Aldobrandini (1586–1592)
Giulio Antonio Santori (1592–1602)
Cinzio Passeri Aldobrandini (1605–1610)
Scipione Caffarelli-Borghese (1610–1633)
Antonio Marcello Barberini (1633–1646)
Orazio Giustiniani (1647–1649)
Niccolò Albergati-Ludovisi (1650–1687)
Leandro Colloredo (1688–1709)
Fabrizio Paolucci (1710–1721)
Bernardo Maria Conti (1721–1730)
Vincenzo Petra (1730–1747)
Gioacchino Besozzi (1747–1755)
Antonio Andrea Galli (1755–1767)
Giovanni Carlo Boschi (1767–1788)
Francesco Saverio de Zelada (1788–1801)
Leonardo Antonelli (1801–1811)
Michele di Pietro (1811–1821)
Francesco Saverio Castiglioni (1821–1829)
Emmanuele de Gregorio (1829–1839)
Castruccio Castracane degli Antelminelli (1839–1852)
Gabriele Ferretti (1852–1860)
Antonio Maria Cagiano de Azevedo (1860–1867)
Antonio Maria Panebianco (1867–1877)
Luigi Maria Bilio (1877–1884)
Raffaele Monaco La Valletta (1884–1896)
Isidoro Verga (1896–1899)
Serafino Vannutelli (1899–1915)
Willem Marinus van Rossum (1915–1918)
Oreste Giorgi (1918–1924)
Andreas Frühwirth (1925–1927)
Lorenzo Lauri (1927–1941)
Nicola Canali (1941–1961)
Arcadio María Larraona (1961–1962)
Fernando Cento (1962–1967)
Giuseppe Antonio Ferretto (1967–1973)
Giuseppe Paupini (1973–1984)
Luigi Dadaglio (1985–1990)
William Wakefield Baum (1990–2001)
Luigi De Magistris (2001–2003)
James Stafford (2003–2009)
Fortunato Baldelli (2010–2012)
Manuel Monteiro de Castro (2012–2013)
Mauro Piacenza (od 2013)

Prefekci Dykasterii ds. Duchowieństwa

Prefekci Kongregacji Soborowej	Giovanni Girolamo Morone (1564–1575) Francesco Alciati (1575–1580) Antonio Carafa (1580–1591) Girolamo Mattei (1591–1603) Paolo Emilio Zacchia (1603–1605) Francesco Maria Bourbon del Monte (1606–1607) Girolamo Pamphili (1607–1610) Pompeo Arrigoni (1610–1616) Orazio Lancellotti (1616–1620) Roberto Ubaldini (1621–1623) Cosimo de Torres (1623–1626) Bonifacio Bevilacqua (1626–1627) Roberto Ubaldini (1627–1635) Fabrizio Verospi (1636–1639) Giovanni Battista Pamphilj (1639–1644) Francesco Cennini de’ Salamandri (1644–1645) Pietro Luigi Carafa (1645–1655) Francesco Paolucci (1657–1661) Giulio Cesare Sacchetti (1661–1663) Angelo Celsi (1664–1671) Paluzzo Paluzzi-Altieri (1671–1673 proprefekt) Vincenzo Maria Orsini (1673–1675) Federico Baldeschi Colonna (1675–1691) Galeazzo Marescotti (1691–1696 proprefekt) Giuseppe Sacripante (1696–1700) Bandino Panciatici (1700–1718) Pier Marcellino Corradini (1718–1721) Curzio Origo (1721–1737) Antonio Saverio Gentili (1737–1753) Mario Millini (1753–1756) Giuseppe Spinelli (1756–1757 proprefekt) Giovanni Giacomo Millo (1756–1757) Clemente Argenvilliers (1757–1758) Ferdinando Maria de Rossi (1759–1775) Carlo Vittorio Amadeo della Lanze (1775–1784) Guglielmo Pallotta (1785–1795) Tommaso Antici (1795–1798) Filippo Carandini (1800–1810) Giulio Gabrielli (1814–1820) Emmanuele de Gregorio (1820–1834) Vincenzo Macchi (1834–1841) Paolo Polidori (1841–1847) Pietro Ostini (1847–1849) Angelo Mai (1851–1853) Antonio Maria Cagiano de Azevedo (1853–1860) Prospero Caterini (1860–1881) Lorenzo Nina (1881–1885) Luigi Serafini (1885–1893) Angelo Di Pietro (1893–1902) Vincenzo Vannutelli (1902–1908) Casimiro Gennari (1908–1914) Francesco di Paola Cassetta (1914–1919) Donato Raffaele Sbarretti (1919–1930) Giulio Serafini (1930–1938) Luigi Maglione (1938–1939) Francesco Marmaggi (1939–1949) Giuseppe Bruno (1949–1954) Pietro Ciriaci (1954–1966)
Prefekci Kongregacji ds. Duchowieństwa	Jean Villot (1967–1969) John Joseph Wright (1969–1979) Silvio Oddi (1979–1986) Antonio Innocenti (1986–1991) José Tomás Sánchez (1991–1996) Darío Castrillón Hoyos (1996–1998 proprefekt) Darío Castrillón Hoyos (1998–2006) Cláudio Hummes (2006–2010) Mauro Piacenza (2010–2013) Beniamino Stella (2013–2021) Lazarus You Heung-sik (2021–2022)
Prefekci Dykasterii ds. Duchowieństwa	Lazarus You Heung-sik (od 2022)