AD Scout
![]() | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo |
| ||
---|---|---|---|
Producent | Blackburn Aircraft i Hewlett & Blondeau | ||
Konstruktor | Harris Booth | ||
Typ | samolot myśliwski | ||
Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji drewnianej | ||
Załoga | 1 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1915 | ||
Lata produkcji | 1915 | ||
Liczba egz. | 4 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 silnik rotacyjny, 9-cylindrowe „Gnome Monosoupape” | ||
Moc | 101 KM (74,5 kW) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 10,18 m | ||
Długość | 6,93 m | ||
Wysokość | 3,12 m | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 135 km/h | ||
Długotrwałość lotu | 2,5 godz. | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
2 sprzężone działa Davisa kal. 40 mm | |||
Użytkownicy | |||
![]() | |||
|
AD Scout (Sparrow) – brytyjski samolot myśliwski z okresu I wojny światowej.
Historia
Samolot został opracowany przez konstruktora Harrisa Bootha z Departamentu Lotnictwa (Air Department – AD) Admiralicji jako samolot do zwalczania niemieckich okrętów na wodach terytorialnych Wielkiej Brytanii.
Samolot miał nietypową konstrukcję dwupłatowca , kabiną pilota i silnikiem umieszczonym w gondoli przy górnym płacie. Poniżej niej znajdował się dolny płat, a płaty ogonowe były połączone płatami nośnymi za pomocą cięgieł. Samolot miał stałe podwozie, z płetwą ogonową.
Po jego opracowaniu zlecono produkcję prototypów tego samolotu firmą Blackburn Aircraft i Hewlett & Blondeau, każda z nich miała wyprodukować po dwa samoloty tego typu. Gotowe samoloty były w 1915 roku i następnie przekazane dla lotnictwa Royal Navy. Ponieważ w toku eksploatacji okazały, że samoloty nie spełniają warunków lotniczych wkrótce wszystkie zostały zezłomowane.
Użycie w lotnictwie
Samoloty prototypowe AD Scout (później nazwane Sparrow) były użytkowane przez lotnictwo marynarki wojennej. Lecz z uwagi na zbyt dużą wagę oraz trudności w sterowaniu szybko zostały wycofane z użycia.
Opis techniczny
Samolot AD Scout był dwupłatem o konstrukcji drewnianej.
Kadłub miał formę gondoli umieszczonej pomiędzy górnymi płatami. Nie był połączony z usterzeniem ogonowym. Ustrzeżenie tylne było połączone z przednimi płatami cięgłami, podobnie jak dolne płaty. W kadłubie z przodu znajdowała się kabina pilota, a za nim umieszczono silnik. Pod gondola przewidziano umieszczenie dwóch sprzężonych ze sobą dział bezodrzutowych kal. 40 mm, strzelających w przód i pod kątem w dół
Podwozie było stałe, klasyczne z płetwą ogonową.
Napęd stanowiły silnik rotacyjny o mocy 101 KM, napędzający śmigło pchające.
Bibliografia
- Wiliam Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters. Londyn: Salamander Book Ltd., 2001, s. 8. ISBN 978-1-84065-269-7. (ang.).