Ałunit

Ałunit

Ałunit
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	zasadowy siarczan potasu i glinu KAl3[(OH)6/(SO4)2]
Twardość w skali Mohsa	3,5 – 4[1]
Przełam	muszlowy lub nierówny
Łupliwość	niewyraźna
Gęstość minerału	2,6 – 2,9 g/cm³[1]
Właściwości optyczne
Barwa	biała, szara, żółtawa, czerwona
Rysa	biała
Połysk	szklisty
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Ałunit (kamień ałunowy) – minerał, hydroksosiarczan glinu i potasu KAl₃[(OH)₆/(SO₄)₂]^[1]. Nazwa pochodzi od łac. Alunit (alumen) lub franc. alun = ałun, ponieważ z minerału tego otrzymuje się ałun.

Właściwości

Minerał kruchy, przeświecający. Tworzy niewielkie kryształy izometryczne, krystalizuje w układzie trygonalnym^[1]. Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, ziemistych i włóknistych.

Występowanie

Tworzy się w wyniku procesów powulkanicznych. Stanowi produkt przeobrażeń skaleni potasowych^[1]. Spotykany jest w postaci żył wśród skał łupkowych. Występuje z haloizytem, kaolinitem i rudami złota.

Miejsca występowania: Włochy – Toskania, USA – Nevada, Kolorado, Utah, Australia – Nowa Południowa Walia, Azerbejdżan, Hiszpania, Grecja, Francja.

W Polsce występuje w Sudetach w okolicach Nowej Rudy.

Zastosowanie

Ważny surowiec do produkcji nawozów potasowych, ałunu – stosowanego przy produkcji papieru, w przemyśle chemicznym, farbiarskim – utrwalanie barwników, w medycynie – powstrzymywanie krwawienia. Kamień kolekcjonerski.

Przypisy