Wereldkampioenschappen shorttrack 2017

Wereldkampioenschappen shorttrack 2017
Gehouden in Vlag van Nederland Rotterdam
Jaar 2017
Data 10 t/m 12 maart
Sport Shorttrack
Organisator ISU
Evenementen 10
Navigatie
← 2016     2018 →
Portaal  Portaalicoon   Sport

De wereldkampioenschappen shorttrack 2017 werden van 10 tot en met 12 maart 2017 in Nederland in Ahoy, Rotterdam.

Er waren in het totaal tien wereldtitels te verdienen. Voor zowel de mannen als de vrouwen ging het om de 500 meter, de 1000 meter, de 1500 meter, het allroundklassement en de aflossing. De individuele allroundtitels gingen naar Seo Yi-ra en Elise Christie, de aflossingstitels gingen naar de Nederlandse mannen en de Chinese vrouwen.

Medailles

Mannen

Onderdeel 1 Goud Goud 2 Zilver Zilver 3 Brons Brons
500m Sjinkie Knegt Vlag van Nederland NED Wu Dajing Vlag van China CHN Seo Yi-ra Vlag van Zuid-Korea KOR
1000m Seo Yi-ra Vlag van Zuid-Korea KOR Shaoang Liu Vlag van Hongarije HUN Charles Hamelin Vlag van Canada CAN
1500m Sin Da-woon Vlag van Zuid-Korea KOR Samuel Girard Vlag van Canada CAN Seo Yi-ra Vlag van Zuid-Korea KOR
3000m superfinale Sjinkie Knegt Vlag van Nederland NED Seo Yi-ra Vlag van Zuid-Korea KOR Victor An Vlag van Rusland RUS
Klassement Seo Yi-ra Vlag van Zuid-Korea KOR Sjinkie Knegt Vlag van Nederland NED Samuel Girard Vlag van Canada CAN
Aflossing Vlag van Nederland Nederland
Sjinkie Knegt
Daan Breeuwsma
Dennis Visser
Itzhak de Laat
Vlag van China China
Han Tianyu
Wu Dajing
Ren Ziwei
Xu Hongzhi
Vlag van Hongarije Hongarije
Shaolin Sandor Liu
Shaoang Liu
Viktor Knoch
Csaba Burján

Vrouwen

Onderdeel 1 Goud Goud 2 Zilver Zilver 3 Brons Brons
500m Fan Kexin Vlag van China CHN Marianne St-Gelais Vlag van Canada CAN Kim Ji-yoo Vlag van Zuid-Korea KOR
1000m Elise Christie Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Marianne St-Gelais Vlag van Canada CAN Suzanne Schulting Vlag van Nederland NED
1500m Elise Christie Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Marianne St-Gelais Vlag van Canada CAN Shim Suk-hee Vlag van Zuid-Korea KOR
3000m superfinale Shim Suk-hee Vlag van Zuid-Korea KOR Kim Ji-yoo Vlag van Zuid-Korea KOR Elise Christie Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR
Klassement Elise Christie Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Marianne St-Gelais Vlag van Canada CAN Shim Suk-hee Vlag van Zuid-Korea KOR
Aflossing Vlag van China China
Fan Kexin
Lin Yue
Guo Yihan
Zang Yize
Vlag van Hongarije Hongarije
Sára Luca Bácskai
Petra Jaszapati
Bernadett Heidum
Andrea Keszler
Vlag van Japan Japan
Aoi Watanabe
Sumire Kikuchi
Ayuko Ito
Hitomi Saito

Medailleklassement

 Plaats  Land 1 Goud Goud 2 Zilver Zilver 3 Brons Brons Totaal
1 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 3 0 5 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 3 0 0 3
3 Vlag van China China 2 2 0 4
4 Vlag van Nederland Nederland 2 1 1 4
5 Vlag van Canada Canada 0 5 2 7
6 Vlag van Hongarije Hongarije 0 2 1 3
7 Vlag van Japan Japan 0 0 1 1
Totaal 10 10 10 30

Eindklassementen

Mannen

Rang Naam Land Punten
1 Goud Seo Yi-ra Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 81
2 Zilver Sjinkie Knegt Vlag van Nederland Nederland 73
3 Brons Samuel Girard Vlag van Canada Canada 37
4 Sin Da-woon Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 34
5 Shaoang Liu Vlag van Hongarije Hongarije 26
6 Wu Dajing Vlag van China China 24
7 Victor An Vlag van Rusland Rusland 23
8 Charles Hamelin Vlag van Canada Canada 18
9 Han Tianyu Vlag van China China 8

Vrouwen

Rang Naam Land Punten
1 Goud Elise Christie Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 89
2 Zilver Marianne St-Gelais Vlag van Canada Canada 68
3 Brons Shim Suk-hee Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 52
4 Kim Ji-yoo Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 39
5 Fan Kexin Vlag van China China 36
6 Choi Min-jeong Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 16
7 Suzanne Schulting Vlag van Nederland Nederland 16
8 Rianne de Vries Vlag van Nederland Nederland 9
9 Arianna Fontana Vlag van Italië Italië 8

Organisatie

De organisatie ontving een subsidie van € 1.271.615 van het Ministerie van VWS, in het kader van de subsidieregeling van topsportevenementen.[1]

Externe links

  • (nl) Officiële website
Bronnen, noten en/of referenties
  1. Paul Hover, Resie Hoeijmakers, Evaluatie beleidskader sportevenementen. Mulier Instituut (september 2018). Geraadpleegd op 27 augustus 2021.
· · Sjabloon bewerken
Pictogram shorttrack
Pictogram shorttrack
Wereldkampioenschap shorttrack

Wereldkampioenschap shorttrack (individueel)
Champaign 1976 · Grenoble 1977 · Solihull 1978 · Quebec 1979 · Milaan 1980 · Meudon 1981 · Moncton 1982 · Tokio 1983 · Peterborough 1984 · Amsterdam 1985 · Chamonix 1986 · Montreal 1987 · St. Louis 1988 · Solihull 1989 · Amsterdam 1990 · Sydney 1991 · Denver 1992 · Peking 1993 · Guildford 1994 · Gjövik 1995 · Den Haag 1996 · Nagano 1997 · Wenen 1998 · Sofia 1999 · Sheffield 2000 · Jeonju 2001 · Montreal 2002 · Polen 2003 · Göteborg 2004 · Peking 2005 · Minneapolis 2006 · Milaan 2007 · Gangneung 2008 · Wenen 2009 · Sofia 2010 · Sheffield 2011 · Shanghai 2012 · Debrecen 2013 · Montreal 2014 · Moskou 2015 · Seoel 2016 · Rotterdam 2017 · Montreal 2018 · Sofia 2019 · Seoel 2020 · Dordrecht 2021 · Montreal 2022 · Seoel 2023 · Rotterdam 2024

Wereldkampioenschap shorttrack (teams)
Seoul 1991 · Nobeyama 1992 · Boedapest 1993 · Cambridge 1994 · Zoetermeer 1995 · Lake Placid 1996 · Seoel 1997 · Bormio 1998 · St. Louis 1999 · Den Haag 2000 · Nobeyama 2001 · Milwaukee 2002 · Boedapest 2003 · Sint-Petersburg 2004 · Chuncheon 2005 · Montreal 2006 · Boedapest 2007 · Harbin 2008 · Heerenveen 2009 · Bormio 2010 · Warschau 2011

Wereldkampioenschappen shorttrack junioren
Seoel 1994 · Calgary 1995 · Courmayeur 1996 · Marquette 1997 · Saint Louis 1998 · Montreal 1999 · Székesfehérvár 2000 · Warschau 2001 · Chuncheon 2002 · Boedapest 2003 · Peking 2004 · Belgrado 2005 · Miercurea Ciuc 2006 · Mladá Boleslav 2007 · Bozen 2008 · Sherbrooke 2009 · Taipei 2010 · Courmayeur 2011 · Melbourne 2012 · Warschau 2013 · Erzurum 2014 · Osaka 2015 · Sofia 2016 · Innsbruck 2017 · Tomaszów Mazowiecki 2018 · Montreal 2019 · Bormio 2020 · Salt Lake City 2021 · Gdańsk 2022 · Dresden 2023 · Gdańsk 2024