Jan Wienese

Jan Wienese
Jan Wienese in 1967
Persoonlijke informatie
Volledige naam Henri Jan Wienese
Geboortedatum 4 juni 1942
Geboorteplaats Amsterdam
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederland
Lengte 1,78 m
Gewicht 81 kg
Sportieve informatie
Discipline roeien
Club R&ZV De Amstel
Olympische Spelen 1968
Medailles
Olympische Zomerspelen
1 Goud 1968 Mexico-Stad Skiff
Wereldkampioenschappen
2 Zilver 1966 Bled Skiff
Europese kampioenschappen
3 Brons 1965 Duisburg Skiff
3 Brons 1967 Vichy Skiff
Portaal  Portaalicoon   Sport

Henri Jan (Jan) Wienese (Amsterdam, 4 juni 1942) is de enige Nederlandse roeier ooit die in de skiff een gouden medaille won op de Olympische Spelen – hij deed dit tijdens de Olympische Spelen van 1968 in Mexico-Stad.

Roeicarrière

In zijn actieve tijd was Wienese aangesloten bij roeivereniging R&ZV De Amstel in Amsterdam.

Wienese won in 1965 de Skiffhead, de Holland Beker en de Rotsee Einer in Luzern in een niet eerder voorkomende trilogie van skiffeurs in een jaar.

Bij de Olympische Spelen van 1968 op de roeibaan Xochimilco te Mexico-Stad wist Wienese goud te behalen, door in de finale in een tijd van 7.47,80 onder meer de Duitser Jochen Meissner en de Argentijn Alberto Demiddi te verslaan.

Wel moest hij dat jaar de nationale titel overlaten aan Harry Droog van Proteus-Eretes. De Holland Beker 1968 werd gewonnen door Jochen Meissner aangezien Jan zich had afgemeld wegens de vliegreis uit Spanje de dag daarvoor.

Vanwege zijn olympische titel ontving Wienese als opvolger van Bert Gunther De Gouden Riem. Gunther overleed kort voordat hij de riem kon doorgeven aan Wienese. Om deze zeldzame gouden trofee en erfgoed van skiffeurs/skiffeuses van een uitzonderlijke niveau veilig te stellen heeft hij deze met De Amstel ondergebracht in De Stichting DGR van 1892. In 1989 droeg Wienese de Gouden Riem over aan Frans Göbel.

Wienese is lid van De 144 en voorzitter van De Stichting DGR van 1892.

Solitair II

De skiff van het merk Donoratico waarmee de olympische medaille werd gehaald heet Solitair II. Deze boot is sinds 1999 wegens beschadiging uit de vaart genomen. Hij is daarna geschonken aan het Nederlands Sportmuseum, maar stond in het voorjaar van 2005 plotseling voor een paar honderd euro te koop op een veilingsite. De ex-skiffeur heeft hem toen zelf opgekocht en voorbestemd voor het Watersportmuseum i.o. te Dordrecht. Inmiddels hangt de Solitair II na restauratie echter in de sociëteit van Wienese's roeivereniging De Amstel in Amsterdam.[1]

Persoonlijk

Wienese is de vader van langebaanschaatser Michiel Wienese. Hij was de broer van Jetty Baars-Wienese, tennisspeelster die in 1961 Nederlands kampioen werd. Tevens is Jan Wienese de oudoom van Tony Parker, basketbal-speler voor de NBA namens de San Antonio Spurs.

Na zijn roeiloopbaan werd Wienese fysiotherapeut.

Palmares

Roeien (skiff)

  • 1965: 3 Brons EK in Duisburg - 7.45,59
  • 1966: 2 Zilver WK in Bled - 7.08,53
  • 1967: 3 Brons EK in Vichy - 8.07,82
  • 1968: 1 Goud OS in Mexico-Stad - 7.47,80

Externe links

  • (en) profiel van Jan Wienese op WorldRowing.com
  • (en) Profiel van Jan Wienese op sports-reference.com (gearchiveerd)
  • www.sport.nl
Bronnen
  1. Fenger, Pim, De Amstel, de skiff en het museum (pdf). amstelroei.nl (2014-02). Gearchiveerd op 15 juli 2020. Geraadpleegd op 12 juni 2024.
Logo van de Olympische Spelen
· · Sjabloon bewerken
Logo van de Olympische Spelen
Pictogram roeien
Pictogram roeien
Roeien: skiff mannen

1900: Hermann Barrelet · 1904: Frank Greer · 1908: Harry Blackstaffe · 1912: William Kinnear · 1920: John B. Kelly, Sr. · 1924: Jack Beresford · 1928: Henry Pearce · 1932: Henry Pearce · 1936: Gustav Schäfer · 1948: Mervyn Wood · 1952: Joeri Tjoekalov · 1956: Vjatsjeslav Ivanov · 1960: Vjatsjeslav Ivanov · 1964: Vjatsjeslav Ivanov · 1968: Jan Wienese · 1972: Joeri Malysjev · 1976: Pertti Karppinen · 1980: Pertti Karppinen · 1984: Pertti Karppinen · 1988: Thomas Lange · 1992: Thomas Lange · 1996: Xeno Müller · 2000: Robert Waddell · 2004: Olaf Tufte · 2008: Olaf Tufte · 2012: Mahe Drysdale · 2016: Mahe Drysdale · 2020: Stefanos Douskos

Bibliografische informatie