Ivan Basso

Ivan Basso
Basso tijdens de Ronde van Spanje 2009
Persoonlijke informatie
Bijnaam	Ivan de verschrikkelijke
Geboortedatum	26 november 1977
Geboorteplaats	Gallarate, Italië
Lengte	182 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Gestopt
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	klimmer, klassementsrenner
Ploegen
1998 1999 2000 2001–2003 2004–2006 2007 2008–2012 2013–2014 2015	→Asics-CGA (stag.) Riso Scotti-Vinavil (vanaf 01-05) Amica Chips-Tacconi Sport Fassa Bortolo Team CSC Discovery Channel (tot 30-04) Liquigas (vanaf 24-10) Cannondale Pro Cycling Team Tinkoff-Saxo
Beste prestaties
Luik-Bastenaken-Luik	3e (2002)
Ronde van Lombardije	3e (2004)
Ronde van Italië	1e (2006, 2010) 8 etappezeges
Ronde van Frankrijk	2e (2005) 1 etappezege
Ronde van Spanje	4e (2009)
WK op de weg	11e (2004)
Overige
Zeges:
Ronde van Denemarken Ronde van Emilia	2005 2004
Portaal    Wielersport

Ivan Basso (Gallarate, 26 november 1977) is een Italiaans voormalig wielrenner, die actief was als beroepsrenner van 1999 tot 2016. Gespecialiseerd in etappewedstrijden, bleek hij in zijn beste jaren een zeer goede klimmer en een capabele tijdrijder.

Wielercarrière

Carrière vóór schorsing

Basso begon zijn profcarrière in 1999 bij Riso Scotti, de voortzetting van het grote MG Maglificio, nadat hij bij de beloften in 1998 wereldkampioen op de weg geworden was. In de seizoenen 2001-2003 reed hij voor de Italiaanse Fassa Bortolo ploeg. Na verschillende kleine overwinningen en ereplaatsen in grotere wedstrijden in zijn eerste beroepsjaren won hij in 2002 het jongerenklassement van de Ronde van Frankrijk (de witte trui) en werd hij elfde in de algemene stand. In de Tour de France van 2003 werd hij zevende in het eindklassement, waaruit bleek dat hij een renner zou kunnen worden die kon meedingen voor de overwinningen in het algemeen klassement van de grote rondes.

Deze ontwikkeling voltrok zich inderdaad blijkens zijn prestaties in de Ronde van Frankrijk van 2004. In het shirt van de Deense ploeg Team CSC won hij de 11e etappe naar La Mongie en in de andere bergetappes wist hij als enige Lance Armstrong bij te houden. Enkel zijn tijdritten leverde hem duidelijk tijdverlies op, wat hem uiteindelijk een derde plaats in het eindklassement opleverde achter Lance Armstrong en Andreas Klöden. In 2005 reed hij voor de derde keer de Ronde van Italië, dit keer met als doel de eindoverwinning. Hij begon uitstekend en veroverde tijdens de 10e etappe de roze leiderstrui, maar maagproblemen, veroorzaakt door het drinken van te koud water, gooiden roet in het eten. Hij verloor in een enkele etappe bijna 40 minuten op zijn voornaamste rivalen. Toen hij hersteld was won hij nog wel twee etappes, maar hij eindigde 28e in het eindklassement. Later dat jaar nam hij evenwel ook deel aan de Tour, waar hij ditmaal tweede werd, zij het op geruime afstand van Lance Armstrong. In 2006 kon hij de overwinning pakken in de Ronde van Italië. Deze overwinning behaalde hij met schijnbaar gemak: Met drie ritzeges en de nummer twee José Enrique Gutiérrez op meer dan negen minuten. Basso had vervolgens als doelstelling een dubbelslag te behalen: Het winnen van zowel de Ronde van Frankrijk als de Ronde van Italië in één jaar. In het moderne wielrennen een uitzonderlijke uitdaging, die toen in 1998 voor het laatst voltooid was door Marco Pantani. Een dag voor de start van die Ronde van Frankrijk werd hij echter voorlopig geschorst door zijn ploegleiding nadat zijn naam opgedoken was in een dopingschandaal.

Operación Puerto

Zie Operación Puerto voor het hoofdartikel over het dopingschandaal.

De naam van Ivan Basso dook op in het dopingschandaal rond Manolo Saiz en sportarts Eufemiano Fuentes, dat bekend is komen te staan als Operación Puerto . Begin oktober 2006 werd Basso door de Italiaanse Olympische Commissie (CONI) vrijgesproken van dopinggebruik, wegens gebrek aan bewijs. Ondanks de vrijspraak moest hij wel vertrekken bij Team CSC. In 2007 kwam hij onder contract bij Discovery Channel.

In april 2007 maakte het CONI bekend dat Basso zich alsnog zou moeten verantwoorden voor zijn aandeel in de zaak-Puerto. Basso werd opnieuw verdacht van het gebruik of een poging tot gebruik van een verboden substantie of een verboden methode. Mogelijk zou het Italiaanse gerecht toch een DNA-test kunnen uitvoeren op verdacht bloed dat aan Basso gelinkt zou kunnen worden. Het gerecht zou nu beschikken over een van de bloedzakjes met de codenaam Birillo, de naam van de hond van Basso. Door deze nieuwe ontwikkeling werd Basso door zijn ploeg Discovery Channel voorlopig geschorst. Op 30 april 2007 besliste hij eigenhandig bij zijn team op te stappen en een week later werd bekend dat Basso tijdens een recent verhoor door de Italiaanse Olympische Commissie (CONI) zijn intentie tot dopinggebruik had toegegeven. Hij beweerde van plan te zijn geweest doping te gebruiken voor de Ronde van Frankrijk, maar nooit echt verboden middelen genomen te hebben. Met deze bekentenis riskeerde hij een schorsing van twee jaar, die hij een maand later ook kreeg opgelegd.^[1][2][3] Basso liet weten zijn toekomst op te willen bouwen rond de strijd tegen doping.^[4]

De schorsing liep al af op 24 oktober 2008 omdat de twee jaar zijn gerekend vanaf de datum waarop hij een verdachte werd in de Operación Puerto.

Na de schorsing

Eind 2008 keerde de Italiaan terug in het peloton, in het shirt van Liquigas. Zijn eerste wedstrijd was de Japan Cup van 26 oktober 2008, waarin hij als derde eindigde. In 2009 was hij nog niet welkom in de Ronde van Frankrijk, dus reed hij de Giro en Vuelta. Hij kon meteen weer met de beste klassementsrenners mee en eindigde als 3e en 4e in deze rondes. In 2009 wist hij bij de beste vijf te eindigen in zowel de Ronde van Italië als de Ronde van Spanje. In 2010 behaalde hij voor de tweede maal in zijn carrière de eindzege in de Ronde van Italië.

In 2010 startte Basso als kopman van Liquigas aan de Giro. Vooraf werd hij samen met Cadel Evans gezien als een van de topfavorieten. Na de winst in de ploegentijdrit leken hij en ploeggenoot Vincenzo Nibali goede papieren te hebben voor een sterk eindklassement, maar in de 7e etappe naar Montalcino kwamen beide renners ten val en verloren ze veel tijd. In de memorabele 11e etappe naar L'Aquila kregen liefst 56 man een grote voorsprong op de favorieten waardoor alle toppers, waaronder Basso, een grote achterstand opliepen in het klassement. Basso bleek de daaropvolgende inhaalslag het best aan te kunnen. Na winst op de Monte Zoncolan (15e etappe) was duidelijk dat Basso de beste klimmer in deze Giro was. Na de 19e etappe kwam Basso in de roze leiderstrui terecht, die hij in het slotweekend zonder problemen wist te verdedigen. Zo won Basso zijn tweede grote ronde.

Na deze zege deed Basso sportief een stapje terug door als meesterknecht voor nieuwe kampioenen als Alberto Contador op te treden, zoals in de Ronde van Italië van 2015.

Teelbalkanker en afscheid

Op de eerste rustdag van de Ronde van Frankrijk 2015, op 13 juli, maakte Basso tijdens een persconferentie bekend dat bij hem, na een medisch onderzoek na een val, teelbalkanker was vastgesteld en meteen de Tour de France zou verlaten voor behandeling. Oktober 2015, enkele maanden na zijn behandeling, maakte hij bekend dat hij zou stoppen als actief wielrenner daar hij zichzelf niet meer voldoende competitief voelde voor het professioneel wielrennen op hoog niveau.^[5]

Belangrijke overwinningen

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 1999 opgave   2000 52e   2001 opgave   2002 10e    2003 7e   2004 3  ↑ (1)  2005 28e (2)  2  ↑   2006  ↑ (3)  2009 3  ↑   4e   2010  ↑ (1)  32e   2011 7e   2012 5e   25e   2013 opgave   2014 15e   2015 51e   opgave   (*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar Milaan-San Remo Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Parijs-Brussel Clásica San Sebastián WK op de weg Wereld­ranglijsten 1999 36e opgave 2000 89e opgave 2001 30e 61e 45e 2  ↑ 41e 2002 46e 30e 3  ↑ 15e 28e 70e 50e 16e (UWB) 2003 33e 10e 48e 11e 2  ↑ opgave 2004 8e 3  ↑ 30e 6e 11e 2005 58e 18e 38e 24e (UPT) 2006 10e 32e 9e (UPT) 2009 44e 43e 13e 16e 14e (UWK) 2010 21e (UWK) 2011 72e 4e 50e 34e 14e (UWT) 2012 28e 59e (UWT) 2013 11e 2014 opgave 2015

Ploegen

• 1998 – Asics-C.G.A. (stagiair, vanaf 01-09)
• 1999 – Riso Scotti-Vinavil (vanaf 01-05)
• 2000 – Amica Chips-Tacconi Sport
• 2001 – Fassa Bortolo
• 2002 – Fassa Bortolo
• 2003 – Fassa Bortolo
• 2004 – Team CSC
• 2005 – Team CSC
• 2006 – Team CSC
• 2007 – Discovery Channel (tot 30-04)
• 2008 – Liquigas (vanaf 24-10)
• 2009 – Liquigas
• 2010 – Liquigas-Doimo
• 2011 – Liquigas-Cannondale
• 2012 – Liquigas-Cannondale
• 2013 – Cannondale Pro Cycling Team
• 2014 – Cannondale Pro Cycling Team
• 2015 – Tinkoff-Saxo

Externe links

Commons heeft mediabestanden in de categorie Ivan Basso.

• (en) Profiel van Ivan Basso op ProCyclingStats
• Officiële website (archief)

Voorganger: Óscar Sevilla 2001

Winnaar Witte trui in de Ronde van Frankrijk Ivan Basso 2002

Opvolger: Denis Mensjov 2003

Voorganger: Paolo Savoldelli 2005

Winnaar van de Ronde van Italië Ivan Basso 2006

Opvolger: Danilo Di Luca 2007

Voorganger: Denis Mensjov 2009

Winnaar van de Ronde van Italië Ivan Basso 2010

Opvolger: Michele Scarponi 2011