RAC Tourist Trophy 1955
Die 22. RAC Tourist Trophy, auch Tourist Trophy, Dundrod, fand am 18. September 1955 auf dem Straßenkurs Dundrod Circuit rund um die nordirische Kleinstadt Dundrod statt und war der fünfte Wertungslauf der Sportwagen-Weltmeisterschaft dieses Jahres.
Das Rennen
Das Rennen in Dundrod war der erste Weltmeisterschaftslauf der Sportwagen nach der Katastrophe beim 24-Stunden-Rennen von Le Mans im Juni, wo nach einem Unfall von Pierre Levegh 84 Menschen den Tod fanden. Die Rennstrecke in Dundrod war ein Straßenkurs mit fast 12 Kilometer Streckenlänge, auf teilweise engen Wegen durch eine nordirische Hügellandschaft. Wie bei vielen anderen Strecken dieser Art zu dieser Zeit waren die Sicherheitsvorkehrungen äußerst mangelhaft. Es gab so gut wie keine Auslaufzonen und als Streckenbegrenzung dienten vor allem schön gestutzte Hecken. Das Ganze wirkte mehr wie eine Rennbahn für Hindernisrennen, nur mit Asphalt anstatt der Grasfläche und ohne Hindernisse; äußerlich idyllisch, aber für die mehr als 200 km/h schnellen Sportwagen etlichen Stellen extrem gefährlich.
Dass drei Fahrer bei diesem Rennen tödlich verunglückten, ging in der damaligen Berichterstattung nach dem Le-Mans-Desaster fast unter. Das Rennen ist im Rückblick eines der fatalsten in der Geschichte des Sportwagensports. Zu Beginn der zweiten Runde waren acht Fahrzeuge in einen Massenunfall verwickelt. Ausgelöst wurde die Karambolage durch einen missglückten Überholversuch eines Profirennfahrers gegen einen sogenannten Herrenfahrer. Der französische Adelige Vicomte Henry de Barry (über einen zweiten Fahrer ist nichts bekannt) pilotierte einen Mercedes-Benz 300 SL, den er offensichtlich nicht beherrschte. Er fuhr im schnellen Streckenabschnitt bei Cochranstown verhältnismäßig langsam in der Mitte der Straße, als Ken Wharton im Werks-Frazer Nash beim Überholversuch rechts in einen Graben geriet und sich dabei den Tank aufriss. Sein Wagen und die dort stehenden Hecken fingen sofort Feuer. Während hinter ihm sieben weitere Wagen ineinanderfuhren, konnte de Barry unbehelligt weiterfahren. Er fuhr das Rennen sogar bis zur Halbzeit weiter, wurde dann aber disqualifiziert, weil er viel zu langsam fuhr, denn die meisten Fahrzeuge im Rennen hatten schon die doppelte Distanz zurückgelegt. Der Grund, warum Wharton hinter de Barry herfuhr, lag am Le-Mans-Start, bei dem die Fahrzeuge damals nicht nach den Trainingszeiten, sondern nach Hubraumgröße aufgestellt wurden. Dadurch stand der 3-Liter-Mercedes von de Barry weit vor dem 2-Liter-Frazer Nash von Wharton. Neben Wharton verunglückten Bob Berry im Jaguar D-Type (weshalb Berry nach einer Runde so weit hinten im Feld fuhr, ist bis heute unklar. Eine zeitgenössische Fotografie zeigt Berry an der Spitze des Feldes, wie er einen Blick auf den in der Boxengasse stehen Earl Howe warf), Lance Macklin im Austin-Healey 100S, der Deutsche Friedrich Kretschmann (Porsche 550 Spyder), Bill Smith (Connaught AL/SR), Peter Jopp im Werks-Lotus Mark IX und die beiden Cooper T39-Piloten Jim Russell und Jim Mayers. Smith und Mayers, deren Fahrzeuge komplett ausbrannten, starben im Inferno. Mayers starb bereits beim Unfall, Smith wenig später. Wharton erlitt Brandverletzungen. Für Lance Macklin, der auch am Le-Mans-Unfall beteiligt war, endete In Dundrod die Rennkarriere. Er verletzte sich schwer und trat drei Monate später zurück. Auch de Barry, der erst im Ziel von den fatalen Folgen der Massenkarambolage erfuhr, trat schwer geschockt sofort zurück.[1]
Bei Halbzeit des Rennens ereignete sich der dritte Unfall. 35 Runden hatte das Team Robbie MacKenzie-Low und Richard Mainwaring zurückgelegt, als sich der Werks-Elva Mk.I mit Mainwaring am Steuer im Streckenabschnitt Tornagrough mehrmals überschlug. Der Fahrer wurde unter dem Wagen eingeklemmt und starb an der Unfallstelle[2]. Trotz dieser Häufung von fatalen Zwischenfällen ging das Rennen unvermindert weiter, an eine Unterbrechung oder einen Abbruch dachte von Seiten des Veranstalters niemand. Das brachte ihm schon Stunden nach dem Rennen erhebliche Kritik ein. Weitere Autorennen auf diesem Kurs wurden wenig später von der Regionalverwaltung für die Zukunft untersagt; es war dies die letzte RAC Tourist Trophy in Dundrod.
Die Daimler-Benz AG erzielte mit dem Mercedes 300 SLR einen Dreifachsieg. In den Ergebnislisten stellte sich der Erfolg einfacher dar, als er in Wirklichkeit war. Die Mercedes-Werksfahrer waren stark gefordert und mussten fast beständig am Limit fahren, um den stärksten Konkurrenten zu widerstehen. Lange führte der Werks-Jaguar D-Type mit der Startnummer 1, bei dem sich Mike Hawthorn und Desmond Titterington im Cockpit ablösten. Der Wagen fiel drei Runden vor Schluss mit Motorschaden aus. Beim siegreichen Wagen von Stirling Moss und John Fitch gab es vorn einen Reifenschaden, der einen zusätzlichen Boxenstopp notwendig machte, der von Fitch bis zum Ende des Rennens aber wettgemacht wurde. Chancenlos waren die beiden Werks-Ferrari 857S, die nur die Ränge sechs und acht erreichten.
Ergebnisse
Schlussklassement
Pos. | Klasse | Nr. | Team | Fahrer | Fahrzeug | Runden | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | S 3.0 | 10 | Deutschland Daimler-Benz AG | Vereinigtes Konigreich Stirling Moss Vereinigte Staaten 48 John Fitch | Mercedes-Benz 300 SLR | 84 | ||
2 | S 3.0 | 9 | Deutschland Daimler-Benz AG | Argentinien Juan Manuel Fangio Deutschland Karl Kling | Mercedes-Benz 300 SLR | 83 | ||
3 | S 3.0 | 11 | Deutschland Daimler-Benz AG | Deutschland Wolfgang von Trips Frankreich André Simon | Mercedes-Benz 300 SLR | 82 | ||
4 | S 3.0 | 18 | Vereinigtes Konigreich Aston Martin Ltd. | Vereinigtes Konigreich Peter Walker Vereinigtes Konigreich Dennis Poore | Aston Martin DB3S | 81 | ||
5 | S 3.0 | 15 | Italien Officine Alfieri Maserati | Italien Luigi Musso Italien Franco Bordoni-Bisleri | Maserati 300S | 79 | ||
6 | S 3.0 | 4 | Italien Scuderia Ferrari | Italien Eugenio Castellotti Italien Piero Taruffi | Ferrari 857S | 79 | ||
7 | S 3.0 | 17 | Vereinigtes Konigreich Aston Martin Ltd. | Vereinigtes Konigreich Reg Parnell Vereinigtes Konigreich Roy Salvadori | Aston Martin DB3S | 79 | ||
8 | S 3.0 | 5 | Italien Scuderia Ferrari | Italien Umberto Maglioli Frankreich Maurice Trintignant | Ferrari 857S | 79 | ||
9 | S 1.5 | 28 | Deutschland Fritz Huschke von Hanstein | Vereinigte Staaten 48 Carroll Shelby Vereinigte Staaten 48 Masten Gregory | Porsche 550 Spyder | 75 | ||
10 | S 1.1 | 41 | Vereinigtes Konigreich Cooper Cars Co. | Vereinigtes Konigreich Mike MacDowel Vereinigtes Konigreich Ivor Bueb | Cooper T39 | 74 | ||
11 | S 1.1 | 46 | Vereinigtes Konigreich Lotus Cars Ltd. | Vereinigtes Konigreich Colin Chapman Vereinigtes Konigreich Cliff Allison | Lotus Mark IX | 74 | ||
12 | S 1.5 | 29 | Deutschland Porsche KG | Deutschland Helm Glöckler Deutschland Wolfgang Seidel | Porsche 550 Spyder | 74 | ||
13 | S 3.0 | 7 | Belgien Equipe Nationale Belge | Belgien Jacques Swaters Belgien Johnny Claes | Ferrari 750 Monza | 73 | ||
14 | S 3.0 | 19 | Vereinigtes Konigreich Raymond Flower | Vereinigtes Konigreich Raymond Flower Vereinigtes Konigreich Mike Llewellyn | Austin-Healey 100S | 71 | ||
15 | S 1.1 | 47 | Vereinigtes Konigreich Dick Steed | Vereinigtes Konigreich Dick Steed Vereinigtes Konigreich Peter Scott-Russell | Lotus Mark IX | 71 | ||
16 | S 1.5 | 30 | Deutschland Porsche KG | Deutschland Richard von Frankenberg Deutschland Herbert Linge | Porsche 550 Spyder | 70 | ||
17 | S 750 | 50 | Frankreich Ecurie Jeudy-Bonnet | Frankreich Paul Armagnac Frankreich Gérard Laureau | DB HBR | 70 | ||
18 | S 2.0 | 56 | Frankreich André Loëns | Frankreich André Loëns Schweden Joakim Bonnier | Maserati A6GCS | 69 | ||
19 | S 750 | 49 | Frankreich Ecurie Jeudy-Bonnet | Frankreich Louis Cornet Frankreich Claude Storez | DB HBR | 69 | ||
20 | S 1.5 | 35 | Vereinigtes Konigreich MG Car Co. | Vereinigtes Konigreich Jack Fairman Vereinigtes Konigreich Peter Wilson | MG EX182 | 69 | ||
21 | S 2.0 | 23 | Vereinigtes Konigreich Jasper Johnstone | Vereinigtes Konigreich Wilbert Todd Vereinigtes Konigreich Ian Titterington | Triumph TR2 | 68 | ||
22 | S 2.0 | 21 | Vereinigtes Konigreich Bob Dickson | Vereinigtes Konigreich Bob Dickson Vereinigtes Konigreich Ken Richardson | Triumph TR2 Prototype | 67 | ||
23 | S 2.0 | 26 | Vereinigtes Konigreich John Maurice Tew | Vereinigtes Konigreich John Maurice Tew Irland Joe Kelly | Frazer Nash Le Mans Replica | 66 | ||
24 | S 750 | 51 | Frankreich Ecurie Jeudy-Bonnet | Frankreich Robert Mougin Frankreich Guillaume Mercader | DB HBR | 66 | ||
25 | S 1.5 | 27 | Vereinigtes Konigreich Kieft Cars Ltd. | Vereinigtes Konigreich John Fisher Vereinigtes Konigreich Ronnie Adams | Kieft | 66 | ||
26 | S 1.5 | 37 | Vereinigtes Konigreich Kieft Cars Ltd. | Vereinigtes Konigreich Berwyn Baxter Vereinigtes Konigreich Max Trimble | Kieft | 66 | ||
27 | S 1.5 | 38 | Vereinigtes Konigreich Lotus Cars Ltd. | Vereinigtes Konigreich John Coombs Vereinigtes Konigreich Ian Burgess | Lotus Mark VIII | 55 | ||
Disqualifiziert | ||||||||
28 | S 3.0 | 12 | Frankreich Ecurie Côte d'Azure | Frankreich Henri de Barry | Mercedes-Benz 300 SL | 39 | ||
Ausgefallen | ||||||||
29 | S 5.0 | 1 | Vereinigtes Konigreich Jaguar Cars Ltd. | Vereinigtes Konigreich Mike Hawthorn Vereinigtes Konigreich Desmond Titterington | Jaguar D-Type | 81 | ||
30 | S 3.0 | 14 | Italien Officine Alfieri Maserati | Frankreich Jean Behra Italien Luigi Musso | Maserati 300S | 63 | ||
31 | S 1.1 | 48 | Vereinigtes Konigreich Automobiles Frazer Nash Ltd. | Irland Cecil Vard Vereinigtes Konigreich Ken Rudd | DKW 3=6 | 52 | ||
32 | S 2.0 | 22 | Vereinigtes Konigreich Jasper Johnstone | Vereinigtes Konigreich Brian McCaldin Vereinigtes Konigreich Charles Eyre Maunsell | Triumph TR2 | 48 | ||
33 | S 5.0 | 3 | Vereinigtes Konigreich Peter Whitehead | Vereinigtes Konigreich Peter Whitehead Vereinigtes Konigreich Graham Whitehead | Cooper T38 | 43 | ||
34 | S 3.0 | 16 | Vereinigtes Konigreich Aston Martin Ltd. | Vereinigtes Konigreich Peter Collins Vereinigtes Konigreich Tony Brooks | Aston Martin DB3S | 43 | ||
35 | S 1.1 | 44 | Vereinigtes Konigreich Kieft Cars Ltd. | Vereinigtes Konigreich Otway Plunkett Vereinigtes Konigreich Alan Rippon | Kieft | 38 | ||
36 | S 1.1 | 45 | Vereinigtes Konigreich Elva | Vereinigtes Konigreich Robbie MacKenzie-Low Vereinigtes Konigreich Richard Mainwaring | Elva Mk.I | 34 | ||
37 | S 2.0 | 24 | Italien Officine Alfieri Maserati | Italien Luigi Bellucci Irland Cecil Vard | Maserati A6GCS | 31 | ||
38 | S 750 | 55 | Italien Automobili Stanguellini | Frankreich René-Philippe Faure Frankreich Philippe Duval | Stanguellini 750 Sport | 29 | ||
39 | S 1.5 | 34 | Vereinigtes Konigreich MG Car Co. | Vereinigtes Konigreich Ron Flockhart Vereinigtes Konigreich Johnny Lockett | MG EX182 | 23 | ||
40 | S 750 | 54 | Frankreich Pierre Chancel | Frankreich Pierre Chancel Frankreich Robert Chancel | Panhard X88 | 22 | ||
41 | S 1.5 | 36 | Vereinigtes Konigreich MG Car Co. | Vereinigtes Konigreich Ted Lund Vereinigtes Konigreich Dickie Stoop | MG EX182 | 8 | ||
42 | S 5.0 | 2 | Vereinigtes Konigreich Jack Broadhead | Vereinigtes Konigreich Bob Berry Vereinigtes Konigreich Ninian Sanderson | Jaguar D-Type | 1 | ||
43 | S 3.0 | 20 | Vereinigtes Konigreich John Dalton | Vereinigtes Konigreich Lance Macklin Vereinigtes Konigreich John Dalton | Austin-Healey 100S | 1 | ||
44 | S 2.0 | 25 | Vereinigtes Konigreich Automobiles Frazer Nash Ltd. | Vereinigtes Konigreich Ken Wharton Irland Cecil Vard | Frazer Nash Le Mans Replica Mk.II | 1 | ||
45 | S 1.5 | 31 | Vereinigtes Konigreich Raymond Flower | Deutschland Friedrich Kretschmann Vereinigtes Konigreich Ernie McMillen Vereinigtes Konigreich Raymond Flower | Porsche 550 Spyder | 1 | ||
46 | S 1.5 | 39 | Vereinigtes Konigreich Connaught | Vereinigtes Konigreich Bill Smith Vereinigtes Konigreich John Young | Connaught AL/SR | 1 | ||
47 | S 1.5 | 40 | Vereinigtes Konigreich Lotus Cars Ltd. | Vereinigtes Konigreich Peter Jopp Vereinigtes Konigreich Mike Anthony | Lotus Mark IX | 1 | ||
48 | S 1.1 | 42 | Vereinigtes Konigreich Cooper Cars Co. | Vereinigtes Konigreich Jim Russell Vereinigtes Konigreich Dennis Taylor | Cooper T39 | 1 | ||
49 | S 1.1 | 43 | Vereinigtes Konigreich O’Shea Racing | Vereinigtes Konigreich Jim Mayers Australien Jack Brabham | Cooper T39 | 1 | ||
Nicht gestartet | ||||||||
50 | S 3.0 | 6 | Italien Scuderia Ferrari | Belgien Olivier Gendebien Vereinigte Staaten 48 Masten Gregory | Ferrari 750 Monza | 1 | ||
51 | S 3.0 | 8 | Frankreich Ecurie Bullfrog | Frankreich Jean Lucas Spanien 1945 Alfonso de Portago | Ferrari 750 Monza | 2 | ||
52 | S 3.0 | T | Vereinigtes Konigreich Aston Martin Ltd. | Vereinigtes Konigreich Tony Brooks | Aston Martin DB3S | 3 | ||
53 | S 5.0 | T | Vereinigtes Konigreich Jaguar Cars Ltd. | Vereinigtes Konigreich Mike Hawthorn | Jaguar D-Type | 4 | ||
54 | S 1.5 | T | Vereinigtes Konigreich MG Car Co. | Vereinigtes Konigreich Dickie Stoop | MG EX182 | 5 | ||
55 | S 3.0 | 1T | Deutschland Daimler-Benz AG | Argentinien Juan Manuel Fangio Deutschland Karl Kling Vereinigtes Konigreich Stirling Moss Deutschland Wolfgang von Trips | Mercedes-Benz 300 SLR | 6 | ||
56 | S 3.0 | 2T | Deutschland Daimler-Benz AG | Vereinigtes Konigreich Stirling Moss | Mercedes-Benz 300 SLR | 7 |
1 Unfall im Training 2 nicht gestartet 3 Trainingswagen 4 Trainingswagen 5 Trainingswagen 6 Trainingswagen 7 Trainingswagen
Nur in der Meldeliste
Hier finden sich Teams, Fahrer und Fahrzeuge, die ursprünglich für das Rennen gemeldet waren, aber aus den unterschiedlichsten Gründen daran nicht teilnahmen.
Pos. | Klasse | Nr. | Team | Fahrer | Chassis |
---|---|---|---|---|---|
57 | S 1.1 | Vereinigtes Konigreich Watling-Greenwood/Barthel | Vereinigtes Konigreich Roy Watling-Greenwood Vereinigtes Konigreich Dennis Barthel | Cooper T39 | |
58 | S 2.0 | Vereinigtes Konigreich Brian Lister | Vereinigtes Konigreich Bob Gerard | Lister | |
59 | S 5.0 | Vereinigtes Konigreich Tojeiro | Vereinigtes Konigreich Horace Gould | Tojeiro | |
60 | S 3.0 | Frankreich Gérard Crombac | Frankreich Gérard Crombac | Ferrari 750 Monza | |
61 | S 3.0 | Australien Tony Gaze | Aston Martin DB3S | ||
62 | S 1.5 | 32 | Vereinigtes Konigreich Monkey Stable | Vereinigtes Konigreich A. M. Mallock Vereinigtes Konigreich Charles Eyre Maunsell | Porsche 550 Spyder |
63 | S 1.5 | 33 | Italien Osca | Italien Giulio Cabianca | Osca MT4 |
64 | S 750 | 52 | Frankreich Franco-Brittanique | Vereinigtes Konigreich Billy Leeper Vereinigtes Konigreich Dick Lovell-Butt Frankreich Albert Barbey | Panhard X88 |
65 | S 750 | 53 | Frankreich Franco-Brittanique | Frankreich Georges Trouis Vereinigtes Konigreich Jeff Sparrowe | DB HBR |
Klassensieger
Klasse | Fahrer | Fahrer | Fahrzeug | Platzierung im Gesamtklassement |
---|---|---|---|---|
S 5.0 | kein Teilnehmer im Ziel | |||
S 3.0 | Vereinigtes Konigreich Stirling Moss | Vereinigte Staaten 48 John Fitch | Mercedes-Benz 300 SLR | Gesamtsieg |
S 2.0 | Frankreich André Loëns | Schweden Joakim Bonnier | Maserati A6GCS | Rang 18 |
S 1.5 | Vereinigte Staaten 48 Carroll Shelby | Vereinigte Staaten 48 Masten Gregory | Porsche 550 Spyder | Rang 9 |
S 1.1 | Vereinigtes Konigreich Mike MacDowel | Vereinigtes Konigreich Ivor Bueb | Cooper T39 | Rang 11 |
S 750 | Frankreich Paul Armagnac | Frankreich Gérard Laureau | DB HBR | Rang 17 |
Renndaten
- Gemeldet: 65
- Gestartet: 40
- Gewertet: 27
- Rennklassen: 6
- Zuschauer: unbekannt
- Wetter am Renntag: warm, Regen in der zweiten Rennhälfte
- Streckenlänge: 11,935 km
- Fahrzeit des Siegerteams: 7:03:11,000 Stunden
- Gesamtrunden des Siegerteams: 84
- Gesamtdistanz des Siegerteams: 1002,518 km
- Siegerschnitt: 142,139 km/h
- Pole-Position: keine
- Schnellste Rennrunde: Mike Hawthorn – Jaguar D-Type (#1) – 4:42,000 = 152,358 km/h
- Rennserie: 5. Lauf zur Sportwagen-Weltmeisterschaft 1955
Literatur
- Alain Bienvenu: Endurance. 50 ans d’histoire. Band 1: 1953-1964. Éditions ETAI, Boulogne-Billancourt 2004, ISBN 2-7268-9327-9.
- Peter Higham: The Guinness Guide to International Motor Racing. A complete Reference from Formula 1 to Touring Car. Guinness Publishing Ltd., London 1995, ISBN 0-85112-642-1.
Weblinks
- Ergebnisse und Daten bei Racingsportscars
Einzelnachweise
Vorgängerrennen 24-Stunden-Rennen von Le Mans 1955 | Sportwagen-Weltmeisterschaft | Nachfolgerennen Targa Florio 1955 |